Sinds enige tijd krijgen oude bomen in het Park Blauwe Poort een publiek leven. Een anonieme kunstenaar en poëet bezorgt ze een toepasselijk naamplaatje of gedicht.
In het park aan de Blauwe Poort is een vreemd verschijnsel waargenomen. De oude bomen komen er poëtisch voor de dag. Zo kreeg de imposante den aan het Halenplein de naam ‘Spar-takkus’. De spar wordt geflankeerd door ‘Een mooie meid, eeuwige jeugdigheid’. Wat verder staat een populier te pronken met de vermelding ‘Goedlachse quadriple olifantenpoot, anti-stress malloot’. De hoofdvogel is voor de eeuwenoude eik aan het bruggetje over de vijver: ‘I am the greatest, a house for the butterflies, a home for the bees’.
De bomen krijgen deze aandacht van een anoniem kunstenaar en dichter, die ook anoniem wil blijven. “Als ik de mensen spontaan zie glimlachen, geef ik in gedachten een lieve glimlach terug”, zegt hij. “Bomen zijn als kathedralen, je kan er in gedachten, rustig in verdwalen. Kathedralen zijn als bomen, je kan er zelfs gedachtenloos, rustig in wegdromen.” (PVH).
Vrije tijd
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier