Paardenliefhebber uit Beernem kampeert desnoods wéken bij drachtige merries

Paul, samen met kleinzoon Sander, die regelmatig zijn opa gezelschap gaat houden in de caravan. © DD
Redactie KW

Paul Hallaert heeft caravan in zijn paardenweide getakeld, om dag en nacht bij zijn drachtige merries te kunnen zijn.

Te midden van de paardenweide langs de Wellingstraat in Beernem staat sinds enkele dagen een caravan. Die wordt de komende weken bewoond door de 67-jarige Paul, garagehouder op rust en fanatiek liefhebber van fjordenpaarden. “Mijn liefde voor de fjordenpaarden is zo intens dat ik in de buurt wil zijn als de veulens ter wereld komen. Ik zou het mezelf niet vergeven als een van de veulens in de geboorte blijft“, zegt Paul.

Mijn vrouw zorgt dat het eten klaar staat, zodat ik gauw terug naar de weide kan

Om de paar minuten tuurt hij door het venster van de caravan naar zijn paarden. “Enkele merries zijn drachtig. De eerste zal over enkele dagen haar veulen werpen, de bevalling van de laatste merrie is half mei gepland. Tot het moment waarop het laatste veulen ter wereld komt, blijf ik in mijn caravan wonen”, verzekert Paul. “Het is zelfs mogelijk dat die laatste merrie twee weken over tijd gaat met de bevalling. Ik houd er rekening mee dat mijn verblijf in de caravan tot eind mei kan duren. Met het juiste krachtvoer kan ik de geboorte wel proberen te bespoedigen, maar het is uiteindelijk Moeder Natuur die beslist.”

Langer dan een paar uur durft Paul zijn paarden niet alleen laten. De eerste dagen gaat hij rond etenstijd nog op en af naar huis, nauwelijks een paar honderd meter van de paardenweide vandaan. “Mijn vrouw zorgt dat het eten klaar staat, zodat ik gauw terug naar de weide kan. Nee, ze klaagt voorlopig niet over mijn tijdelijke uithuizigheid. Iedereen heeft recht op zijn hobby. En ze heeft liever dat ik in de caravan bij mijn paarden zit, dan aan de toog van het café.”

Birth Alarm

Er bestaan nochtans voldoende technologische middelen, zoals Birth Alarm: daarbij krijgt de merrie een riem rond de buik. Zodra het paard gaat liggen, wordt een alarmbericht naar de gsm gestuurd. “Maar stel dat ik het alarmbericht mis!,” neemt Paul liever het zekere voor het onzekere…

(DD)

Het volledige verhaal lees je deze week in Krant van West-Vlaanderen, editie Brugsch Handelsblad

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier