Dat zeggen Natuurpunt, SOS Kustpolders en de West-Vlaamse Milieufederatie in reactie op de beslissing van de Vlaamse regering om een openbaar onderzoek op te starten over een wetenschappelijke kaart met de locatie van de laatste poldergraslanden.
De poldergraslanden of ‘historisch permanente graslanden’ zijn een eeuwenoud landschap in de kuststreek. Ze herbergen een schat aan zeldzame planten en dieren. Bovendien hebben ze een grote aantrekkingskracht voor toeristen en vormen ze een uniek stuk erfgoed. Ze werden meer dan 1000 jaar geleden gewonnen op de zee en groeiden in de loop van de tijd uit tot één van de natuurparels van ons land. Maar ze zijn in versneld tempo aan het verdwijnen. Ze worden omgeploegd en omgezet naar akkers of bebouwing. Zo is sinds 2005 minstens 200 hectare van deze historisch permanente graslanden verdwenen.
Kans om de trend te keren
Die trend kan nu gekeerd worden. De Vlaamse regering heeft vandaag beslist om een openbaar onderzoek op te starten over een wetenschappelijke kaart van de laatste 12.000 hectare poldergraslanden, opgesteld door wetenschappers van de overheidsinstelling INBO. Eens definitief vastgelegd, vormt de kaart de basis voor een wettelijke bescherming van de laatste restanten van deze poldergraslanden.
Om aandacht te vragen voor de bescherming van de poldergraslanden hebben de organisaties Natuurpunt, SOS Kustpolders en West-Vlaamse Milieufederatie de gezamenlijke campagne ‘Red de poldergraslanden’ opgezet. De organisaties willen dat elk perceel dat vermeld staat op de voorlopige kaart, een definitief beschermd statuut krijgt, zodat er niets meer verloren gaat voor de komende generaties.
Wachten tot juni 2015
Maar het zal nog tot minstens juni 2015 duren voor de Vlaamse regering de definitieve afbakening vastlegt. Om te vermijden dat er in de tussentijd nog heel wat poldergraslanden verdwijnen, vragen de organisaties dat de Vlaamse regering de landbouw oproept om de gebieden die op de kaart voorkomen niet om te ploegen. Daarbovenop zou ze een overeenkomst met de landbouworganisaties kunnen aangaan om dit te promoten bij hun leden. Dit zou de goede verstandhouding, die er op veel plaatsen bestaat tussen landbouw en natuur, bevestigen.
De landbouw speelde een sleutelrol bij het ontstaan van de poldergraslanden door er al eeuwenlang vee te laten grazen of als hooiland of wisselweide te gebruiken. Ook vandaag gebeurt het beheer van de poldergraslanden vaak door lokale landbouwers, in samenwerking met natuurorganisaties. Voorbeelden daarvan zijn de Uitkerkse Polders, de polders rond Damme, de ‘3 Mussen’ in de Handzamevallei en het weidegebied van Lampernisse. De natuurorganisaties pleiten ervoor om zulke samenwerkingen in de toekomst nog te versterken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier