Al 21 jaar lang zorgt Jef Carlier (76) dagelijks voor achtergelaten katten in Brugge.
Het is ondertussen een bekend beeld in de omgeving van het Tillegembos in Sint-Michiels. Twee maal daags passeert Jef Carlier (76) er met zijn fiets, geladen met katteneten. “‘s Morgens vroeg en dan nog eens in de late namiddag stipt om 17.30 uur. ‘Mijn katjes’ weten maar al te goed wanneer ik kom”, verduidelijkt Jef Carlier. De kranige zeventiger woont enkele honderden meters van het Tillegembos in de Witte Molenstraat en stopt dagelijks op verschillende plaatsen. In de loop der jaren verzorgde en voederde hij honderden achtergelaten katjes. “Het is soms schrijnend om te zien in welke toestand ze vertoeven. Het is dan ook puur uit dierenliefde dat ik 21 jaar geleden besloot om de verwaarloosde katjes te helpen”, aldus Jef.
Ik heb het zelf goed en kom niks tekort. Ook de beestjes mogen het goed hebben
Om te vermijden dat de beesten zich zouden blijven voortplanten, besloot Carlier van in het begin om de verwaarloosde dieren met behulp van een dierenarts te laten steriliseren of castreren. “Jarenlang deed ik dat op eigen kosten. Ik had daar ook geen enkel probleem mee. Vorig jaar is de stad Brugge voor de eerste keer tussenbeide gekomen om de kosten te drukken. Zoals ik eerder zei: ik verzorg de katten puur uit dierenliefde. Anders is de kans groot dat er heel wat beestjes ziek zouden worden en uiteindelijk nodeloos sterven.”
Om zijn dagelijkse tocht wat aangenamer te maken, stopt Jef regelmatig in de lokale cafétjes voor een koffie of biertje. Ook daar is hij ondertussen al een begrip geworden. “Ach, ik vind het normaal wat ik doe. Na mijn pensioen had ik plots tijd op overschot. Al van toen ik nog maar net kon lopen zag ik al graag dieren. En dat is toch al héééél lang geleden he”, lacht Jef. “Ik heb het zelf goed en kom niks tekort. Ook de beestjes mogen het goed hebben.” Naast de zorg voor straatkatten, heeft de zeventiger zelf drie katten thuis. Meer wil hij er voorlopig niet vast in huis nemen. “Het moet natuurlijk nog leefbaar blijven. Ook met onze buurt moeten we rekening houden. Al weten de meeste mensen in de dichte omgeving wel waar ik mee bezig ben. Als ze op reis zijn en geen opvang vinden voor hun katten, komen ze steevast bij mij terecht. Het is blijkbaar algemeen bekend dat ik zelf niet meer op reis ga en tijd genoeg heb om ervoor te zorgen”, lacht Carlier de tanden bloot.
Omgebouwd tuinhuis
Achter het huis van de gepensioneerde man staat een tuinhuisje te blinken. “Speciaal gebouwd en ingericht voor katjes die verzorging nodig hebben. Met een zetel, verlichting én verwarming. Op die manier kunnen gewonde of uitgeputte katjes hier tot rust komen. Al heb ik natuurlijk ook al beestjes moeten wegbrengen voor euthanasie. Als na onderzoek blijkt dat ze aids hebben, is er geen andere mogelijkheid. Maar dat is steeds met pijn in het hart. De dieren kennen mij ondertussen en komen op me af als ik toekom met de fiets”, getuigt Jef. “Weet je: voor enkele dieren zorgde ik bijna 13 jaar lang. Dan begin je daar echt een band mee op te bouwen. Toen ze stierven, heb ik ze laten cremeren. Hun as staat nu nog steeds op mijn schouw. Je mag dat raar vinden, maar ik haal daar nu eenmaal veel voldoening uit.”
(MM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier