Margaretha Vandamme krijgt mooie optocht voor 100ste verjaardag

Redactie KW

Margaretha Vandamme is afgelopen maandag 100 jaar geworden en dat is in Oudenburg niet onopgemerkt voorbij gegaan. De dag voordien al werd een mooie optocht gehouden van het stadhuis naar de feesttent in de Marktstraat, waar door familie, vele buren, genodigden en stadsgenoten het glas werd geheven op de eeuwelinge.

Margaretha Vandamme woont in de Marktstraat 22. Ze werd op 13 oktober 1908 in Oudekapelle geboren als dochter van Elisabeth Deceunynck en Peter Jacobus. Ze was het vierde kind. Haar vader was bakker en haar ouders hadden een klein bedrijf met een winkel vooraan en een boerderijtje achteraan.

Naar Zwitserland

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden Margaretha en haar zus door de soldaten weg gevoerd naar Fribourg in Zwitserland. Bij de slag aan de IJzer werden alle kinderen jonger dan tien jaar namelijk voor hun eigen veiligheid geëvacueerd en in gezinnen of in een kolonie geplaatst. Tijdens haar verblijf in Zwitserland leerde Margaretha de Franse taal volledig beheersen. Na de oorlog keerden de zusjes terug naar huis en zagen ze hoe alles in puin lag. Ze volgden school in barakken.


„In haar tienerjaren werkte mama op de boerderij. Door het dragen van een juk raakten haar beenderen vervormd. Toen haar moeder ziek werd, nam ze vele taken over en sprong ze bij in de winkel”, weet dochter Monique Crul.


Op 27-jarige leeftijd trouwde Margaretha met Emiel Crul. Het koppel kreeg vier kinderen. Het eerste kindje overleed na twee dagen en het tweede werd dood geboren. Daarna kwamen Annie, bij wie op jonge leeftijd schizofrenie werd vastgesteld, en Monique. Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde het gezin naar Gistel en nog later naar de wijk Konterdam in Oostende. Emiel overleed op 79-jarige leeftijd.


Harde werkers

„Mijn ouders waren harde werkers, die eenvoudig, spaarzaam en katholiek leefden. Papa was arbeider bij aannemers en mama deed het seizoen. Mama was erg handig en kon alles?: schilderen, behangen, lekker eten maken, bakken, tuinieren, confituur bereiden, kledij maken, breien… Bovendien zorgde ze ook nog voor onze inwonende grootmoeder. Ma was kortom een vrouw met twee handen aan haar lijf”, stelt Monique Crul.


Zij nam haar moeder elf jaar geleden in huis. ,Sindsdien zijn alle zorgen van haar schouders gevallen en voelt ze zich gelukkig. Mama zit in een rolstoel en is afhankelijk van derden. Dat ze 100 kaarsjes mag uitblazen, is dan ook de kroon op het werk van de vrijwilligers, bejaardenhelpers, mantelzorger en huisdokter die zich elke dag opnieuw voor haar inzetten”, besluit Monique. (MME)?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier