Ichtegemnaar Roland Mattheus verzamelt alles wat met de USA te maken heeft

Redactie KW

Roland Mattheus (62) uit de Ensorlaan is een Amerikafreak. ‘Den Amerikaan’, zoals hij op zijn werk werd genoemd, heeft een zolderkamertje vol met USA-gadgets. Zijn droom om nog eens naar de Verenigde Staten te gaan, wordt wellicht volgend jaar werkelijkheid.

Roland Mattheus werkte tot vorig jaar als metaalbewerker bij Sadef in Gits. Hij is getrouwd, heeft drie kinderen en drie kleinkinderen. Op zolder vind je zijn heiligdom: een kamertje vol met Amerika-spullen. Op een muur is de Amerikaanse vlag geschilderd, de kamer staat vol met stars and stripes-vlaggen, souvenirs, foto’s, een Vrijheidsbeeld, dvd’s en boeken over de States en over president Obama, een tapijt met het uitzicht van een dollarbiljet… Roland heeft er zelfs een typisch Amerikaanse benzinepomp staan.

“Ik kan hier uren zitten”, vertelt Roland. “De meeste stukken uit mijn verzameling komen uit een winkel in Brugge. Verder heb ik een broer en een zoon die vrachtwagenchauffeur zijn. Als ze ergens onderweg iets tegenkomen wat me zou kunnen interesseren, brengen ze het mee. Ik ken ook mensen die rommelmarkten bezoeken en daar Amerika-souvenirs voor mij kopen. En als ik mensen weet die naar de USA afreizen, vraag ik hen om iets mee te brengen voor me.”

“Ik ben al jaren zo’n Amerikafreak. Ik kan niet precies zeggen hoe lang al, maar het begon met naar documentaires te kijken. Ik ben er echt van gebeten. Op mijn borst en rug heb ik enkele tatoeages met de American Eagle of arend. Wij slapen onder een dekbed met de Amerikaanse vlag als motief. Zelfs mijn ondergoed ziet er zo uit.”

“Ja, het begint een beetje extreem te worden”, vindt Roland van zichzelf. “Moesten ze me dit afpakken, ik zou er niet goed van zijn. Nochtans ben ik ben nog maar één keer twee dagen in de Verenigde Staten geweest. Dat was in 1992, toen we met WTC Blijf Jong op fietsreis naar Canada gingen. Toen verbleven we twee dagen in Detroit, USA. Het eerste wat ik deed toen we op Amerikaans grondgebied aankwamen, was op mijn knieën gaan zitten en de grond kussen. Normaal zal ik in november volgend jaar eindelijk nog eens in Amerika zijn. Ik verlang er al naar.”

(HH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier