Eén grote smerige troep: dat is wat Mirjam Werbrouck heeft aangetroffen in een kamer die ze acht maanden lang verhuurde aan een meisje van 25. Het is het trieste einde van een lijdensweg. Eerder had de huurster zelfs al het slot van de voordeur laten veranderen, zodat Mirjam niet eens meer binnen kon in haar eigen gebouw in de ‘s Gravenwinkelstraat. De burgemeester van Torhout kon niet anders dan het gebouw nu onbewoonbaar laten verklaren.
„In de voorbije acht maanden zijn er voor de huurster welgeteld 34 interventies door de politie nodig geweest”, foetert Mirjam, die in het gebouw zes kamers verhuurt. „Voor drugsfeiten, vechtpartijen, vernielingen en noem maar op. De hele buurt leed eronder. Alles escaleerde toen ik in oktober 2010 besloot om het huis te koop te zetten, omdat ik alle huurproblemen beu was. Het pand zou eventueel gesloopt worden ten voordele van een nieuwbouw. Ik gaf de zes bewoners hun opzegging, maar zij weigerde als enige om het huis te verlaten. Integendeel, eenmaal de anderen vertrokken waren, bezette ze alle kamers en gedroeg zich ten opzichte van mij agressiever dan ooit. Ik werd verschillende keren door haar bedreigd – ze zou onder andere mijn autobanden doorkerven, zei ze – en ik was bij momenten poepebenauwd.”
“Het ging zover dat ze er ook andere familieleden liet wonen en het slot van de voordeur verving, zodat ik niet meer binnen kon. Ik riep verschillende keren de politie te hulp, maar dat haalde helemaal niets uit. Om me te pesten, gooide ze de ruiten in en zette in de koude wintermaanden de thermostaat op meer dan 30 graden. De verwarming was toch in de huurprijs inbegrepen en dus zou ik wel betalen ! Toen ik het voordeurslot weer liet vervangen, stak ze er binnen de kortste keren opnieuw een ander in. Ik moest uit háár huis wegblijven, grijnsde ze. En als ik het zo graag wou verkopen en laten slopen, dan zou ze me een handje helpen…”
Pas vorige week dinsdag, toen de huurster door de vrederechter uit haar kamer was gezet, zag Mirjam welke ravage er was aangericht. . „Ik trof in zowat het hele huis een echte vuilnisbelt aan”, zucht ze. „Erger dan een varkensstal. Overal vernielingen, hondendrollen, alle mogelijke rommel, bekladde muren en meubelen, etensresten, bloed en braaksel, verbrande keukenkastjes, kapotte deuren en ramen, enzovoort. De schade loopt hoog op. En C.V. weet heel goed dat ik haar weinig kan doen, want ze heeft geen rooie duit. Dit is een echte nachtmerrie.
(JS)
Meer in De Krant van West-Vlaanderen, editie De Weekbode Torhout.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier