Dat Hendrik Willemyns uitstekende muziek maakt, bewijst hij al een zevental jaar met Arsenal. Maar ook als filmmaker staat de Torhoutenaar er. Dat documentaires draaien hem perfect afgaat, bewijst hij met ‘Paper Trails’, een zesdelige reeks over evenveel meesterwerken uit de wereldliteratuur, vanaf zondagavond te zien op Canvas.
Waar, wanneer, hoe is het idee achter Paper Trails ontsproten ?
Hendrik Willemyns : „Voor de vorige plaat Lotuk hebben we met Arsenal een documentaire gedraaid over vier van onze gastzangers. Een ervan was Grant Hart, zanger van Hüsker Dü, en hij had voor onze plaat een stuk uit een boek voorgelezen; The Letter heette dat nummer. Dat boek was The Young and the Evil van Charles-Henri Ford, over homo’s in de jaren 20 in New York. Ik had dat boek gelezen en ik had mij echt terdege voorbereid en zo heb ik echt een heel interview gedaan met Grant Hart : over literatuur, over Fitzgerald, over Gertrude Stein, over Jazz Age… Ik had vanalles opgezocht en ik vond dat supertof om te doen. Alleen jammer dat ik dat hele interview uit die documentaire heb gesmeten (lachje), omdat het niet meer paste. Ik lees veel en Lotuk had succes en bij Woestijnvis – waar ik werk – vonden ze de documentaire ook goed – goed geïnterviewd, goed gefilmd – en toen ben ik met het voorstel afgekomen : een reeks over boeken.”
Waar en wanneer is die passie ontstaan?
“Mijn grootvader had een boekenwinkel in Torhout en mijn vader heeft heel veel boeken – uit die winkel en ik weet niet of hij ze allemaal gekocht heeft (hilariteit). Thuis hadden we echt een bibliotheek en daar zaten wel nog wat titels bij. George Orwell en 1984 is er zo een die mij hier en nu te binnen schiet. En pas op, in het Engels, hé, niet in het Nederlands. En ik wou die lezen – ik was een jaar of zestien en ik was daar kapot van. Ik snapte waarschijnlijk de helft niet, omdat het in het Engels was, maar toch kwam dat boek aan als een vuistslag. Zo is dat begonnen : met 1984, waarvan ik toen wel al gehoord had dat het wereldliteratuur was. Waardoor ik meteen wist : voor wereldliteratuur hoef je helemaal niet gestudeerd te hebben – want ik was zelf niet zo’n goeie student. Nee, wereldliteratuur is pop, is top. Dat is zoals mensen die op een dag jazz ontdekken : je hoeft helemaal geen musicologie gestudeerd te hebben om dat goed te vinden. Waarmee ik trouwens niet wil gezegd hebben dat ik jazz goed vind (lacht). Maar het kan wel iets met je doen : dat je het opeens voelt branden, dat het je aanspreekt.”
(MiCo)
Het hele interview, over Arsenal en voorlezen aan de kinderen, in Krant van West-Vlaanderen
>> Paper Trails, vanaf 21 november elke zondag na Panorama op Canvas. Herhaling op zaterdagnamiddag
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier