Het Kortrijkse basketbal heeft in de jaren zeventig en tachtig gouden tijden gekend. Er waren niet alleen de sportieve successen, ook naast het terrein ontstond één grote familie. Zeven Kortrijkzanen met een baskethart brachten die grote familie nog eens samen voor een nostalgische avond.
Ze waren al wat grijzer geworden, de meesten ook een ietsje ronder, maar de begroeting loog er niet om. Het was een bijzonder blij weerzien voor honderd adepten van het vroegere Kortrijkse basketbal. Gewezen spelers, ex-coaches, vroegere bestuursleden en supporters, ze hadden elkaar tot diep in de nacht allerlei anekdotes te vertellen. Ze kregen in resto De Neerbeek in Bissegem naast spijs en drank ook een hele reeks foto’s uit de oude doos voorgeschoteld. Videobeelden van wedstrijden uit de tijd dat internet of YouTube nog niet bestond, doken plots eveneens weer op.
De club ontstond in de schoot van het Sint-Amandscollege in de jaren vijftig en was toen al een heuse publiekstrekker. De grote ‘roerganger’ was priester Jan Carreer die de van origine Amerikaanse sport democratiseerde en populariseerde bij jong en oud. Eind jaren zestig, begin jaren zeventig beleefde de club, met vooral eigen jeugd (spelers zoals Vincent Bruneel, Pol Denoulet, Rik Knockaert, Geert Delagrange, Geert Verhaghe en anderen) een pijlsnelle opgang naar de hoogste regionen van het Belgische basketbal. Het bracht wekelijks ‘volksverhuizingen’ op gang. Eerst in het Sint-Amandscollege, later in de Mimosalaan en in de nieuwe Lange Munte. De club bleef altijd dezelfde maar de naam wijzigde in functie van de sponsor. Zo passeerden Prado, IJsboerke en Frisa de revue.
Hoogtepunt in beker
Het absolute hoogtepunt van de roem situeert zich in 1976 toen Kortrijk in de Simonet-zaal in Anderlecht éénmalig en met amper één punt verschil 70-69 Immo Scheers Antwerpen versloeg in de finale van de Beker van België. Freddy Gies, co-organisator van de reünie-avond, herinnerde er aan hoe voormalig burgemeeste en minister Stefaan De Clerck op de schouders werd gehesen en de Beker triomfantelijk toonde aan een kleine duizend supporters die naar Anderlecht waren meegereisd. Een historische overwinning die tot bij het krieken van de zon werd gevierd in het stamcafé, Café Belfort op de Grote Markt.
In een door alle aanwezigen fel gesmaakte fel speech, vertelde Stefaan De Clerck hoe basketbal altijd als een rode draad door zijn leven liep. “Altijd en overal, zelfs nu bij Proximus, kom ik mensen tegen die mijn basketpad al gekruist hebben”, aldus De Clerck. “Op een mooie dag en in volle ministerraad haalde collega minister Philippe Maystadt zelfs een boek boven waarin het historische jaar 1976 werd beschreven. Hij toonde aan alle collega-ministers dat ik de Beker van België had gewonnen. Even verderop in datzelfde boek had Lucien Van Impe de Tour de France gewonnen. Tsja, met de Kortrijs basketbalclub hebben we inderdaad geschiedenis geschreven. Het is mijn vurigste wens dat Kortrijk opnieuw een basketclub op hoog niveau kan uitbouwen.”
In de jaren zeventig en tachtig maakten heel wat Amerikaans profspelers hun opwachting in de regio Kortrijk. Welgeteld één van die spelers, Leon Gobczinski uit Illinois, vond het de moeite om de grote plas over te steken met zijn hele familie. Hij speelde in Kortrijk in het seizoen 1983/1984. Hij toonde zich verrukt met het weerzien van zijn vroegere medespelers. Eén Vlaams woordje had hij tot op vandaag blijven onthouden: het onvermijdelijke ‘pintje’.
(Karel Cambien)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier