Vandaag, donderdag 27 juli, is het exact 100 jaar geleden dat zich tijdens de Eerste Wereldoorlog in het centrum van Heule-Watermolen een vreselijk drama afspeelde. Een bom ontnam veertien mensen het leven en zorgde voor vier gewonden. Onder de dodelijke slachtoffers een moeder met haar drie kinderen. Het hele gezin Ockier-Vanneste was ‘uitgeroeid’, terwijl de vader aan het front was. En ook hij zou de oorlog niet overleven.
In WO I legden de Duitsers eind 1916 twee vliegvelden aan op Heule-Watermolen. Ze lagen ongeveer op het grondgebied van de huidige wijken Waterhoek, Blauwpoort en Tinekeswijk. De vliegvelden werden uiteraard het mikpunt van de geallieerden. Onder meer in juli werd er herhaaldelijk gebombardeerd. Maar ook de omgeving werd niet gespaard. Zo ook vrijdag op 27 juli.
“Welk een beweenlijk schouwspel!”
Pastoor Livinus Desimpel van Heule-Watermolen schreef op wat er gebeurde: “Om 17 uur in de namiddag, terwijl alles stil en rustig was, kwamen er plotselings vliegersuit den westen en wierpen bommen in de Iseghemstrate in de nabijheid van de pastorie. Welk een beweenlijk schouwspel. Schier al de ruiten in de straat, van aan de pastorie tot aan de Heule-brugge waren verbrijzeld, benevens nog vele schade binnen de huizen.”
Het ergst was de menselijke tol. “Honderden parochianen, den weedom in het gemoed en de tranen in hunne ogen, snelden moedig en te midden alle gevaar, de ongelukkigen ter hulpe, maar tien waren reeds bij den heere“, aldus nog de pastoor.
Er vielen inderdaad tien doden en acht gewonden, van wie er nog vier dezelfde dag zouden sterven. Bij de veertien doden Helena Ockier Vanneste en haar drie kinderen: Godelieve (6 jaar), Jérôme (5 jaar) en Leon (3 jaar)… Ze kwamen samen van de akker. De andere doden waren allemaal kinderen tussen 2 en 15 jaar uit verschillende gezinnen. Het jongste slachtoffertje is Maurits Vanhoutte, het 2-jarig zoontje van molenaar Camiel.
Twee dagen later al, op zondag 27 juli, werden de slachtoffers met een gezamenlijke plechtigheid ten grave gedragen. Ze kregen op het kerkhof een gezamenlijk graf.
“Verraderlijk getroffen…”
Moeder Ockier-Vanneste en haar drie kinderen waren dood, maar wat met de vader? De 30-jarige vader Adolphe vocht op dat moment aan het front als soldaat bij het 12de Linieregiment. Hij wist niet welk drama zich thuis had afgespeeld. Meer dan een jaar later, in oktober 1918, toen de een na de andere stad in West-Vlaanderen bevrijd was, mocht Adolphe na vier jaar eindelijk naar huis. Hij verlangde ernaar zijn vrouw en kinderen terug te zien.
Op 14 oktober was hij in Lendelede, bijna thuis, toen plotseling nog Duitsers opdoken. Hij verschool zich in een sloot maar werd doodgeschoten… “Verraderlijk getroffen door eenen vijandelijken kogel…” Uit de tekst van de gedachtenis blijkt inderdaad dat hij niet wist dat zijn vrouw en kinderen dood waren! Adolphe werd eerst begraven in Lendelede en daarna overgebracht naar Heule-Watermolen. (Op de namenlijst van In Flanders Fields Museum staat verkeerdelijk dat hij in Moorslede stierf, red.)
Zowel het gezamenlijke graf van de slachtoffers van het bombardement, als het graf van Adolphe Ockier is in de loop der jaren op een of andere manier verdwenen. De namen staan wel vermeld op een gedenkplaat in het portaal van de Sint-Godelievekerk.
Er zijn wel nog afstammelingen van een broer en zus van Adolphe, die op 20 november 1886 in Wingene geboren was als zoon van Henri en Emma De Blaere. Hippoliet, broer van Henri, vestigde zich in Kortrijk als aannemer. Zijn nazaten stichtten de nog bestaande firma’s gespecialiseerd in wegenwerken.
(NOM – met dank aan Mariette Ockier, Paul Ockier en Katia Catteeuw)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier