VIDEO Regisseur Felix Van Groeningen: “Voor elke scène tot in het extreme gegaan”

© BELGA
Bert Vanden Berghe

Regisseur Felix Van Groeningen maakte wat ons betreft al dé film van het jaar. Geïnspireerd op het Gentse nachtleven én met een flinke scheut West-Vlaams overgoten, is Belgica een prent die aan de ribben blijft kleven. Niet in het minst dankzij de straffe hoofdrolspelers en de stevige soundtrack.

Regisseur Felix Van Groeningen pakt uit met Belgica, een indringend portret geïnspireerd op het verhaal van twee broers die café Charlatan uitbouwden tot de meest spraakmakende café van Gent en omstreken. Het verhaal speelt al een vijftal jaar in het hoofd van de regisseur van andere topfilms als The Broken Circle Breakdown en De Helaasheid der Dingen. De vader van Felix stond immers aan de wieg van de Charlatan, maar autobiografisch wil hij de film absoluut niet noemen. “Het is niet mijn verhaal en ook niet dat van mijn vader. Met al die verhalen die we hoorden tijdens interviews, hebben we een fictieverhaal gemaakt.”

De naam Charlatan is heel vroeg gevallen, maar zo ontstond wel de illusie dat deze film ‘historisch correct’ was.

“Op een gegeven moment had ik zelfs de neiging om daarvan weg te lopen, om het hele verhaal in Brussel te situeren. Uiteindelijk hebben we een compromis gevonden en ons vooral laten inspireren, dan eerder baseren op de Charlatan. Er zijn een aantal dingen die niet echt gebeurd zijn, waar we ook de vrijheid hebben genomen om een loopje met de werkelijkheid te nemen. Het was belangrijk dat de film op zichzelf stond, dat we keuzes konden maken zonder ons aan te trekken van de feiten.”

Dat je de hoofdrolspelers in het West-Vlaams laat spelen, is een opmerkelijke keuze.

“Eigenlijk heb ik daar niet lang over nagedacht. Pas nadien met Bevergem en nu weer met Eigen Kweek, heb ik gedacht dat het misschien wat overkill zou worden. Toen Stef en Tom gecast waren, kwam de vraag of we het in het dialect zouden doen. Ik dacht van niet, maar het leek me ook raar om hen elk een ander dialect te laten spreken. Dat was in dezelfde periode waarin ik mij afvroeg of we het beter niet in Brussel konden doen. Maar toen we de locatie in Gent vonden, kwam het toch dichter en dichter bij huis. Dat die gasten Antwerps zouden spreken in Gent, zou niemand geloven. Dus zijn we beginnen experimenteren. Tom is van West-Vlaanderen, maar kan ook heel veel andere dialecten. Al merk je wel dat dit echt wel zíjn dialect is. Toen Stef het probeerde, klonk het meteen goed en ja, ik geloofde het eigenlijk wel. Hij werd meteen zo’n personage en ik was onmiddellijk verkocht. Stef heeft wel efkes gepanikeerd. (lacht) Maar hij is een ongelooflijke acteur en ook controlefreak daarin. Hij is daar op gevlogen… niet normaal.”

https://www.youtube.com/watch?v=X4U9z9JCgS0

Hoe goed is jouw West-Vlaams?

“Ik ben heel slecht in dialecten. Als ik het probeer, zit ik er toch altijd wel naast. Het is ook iets dat ik heb leren appreciëren in de loop der jaren. Als klein manneke moest ik daar altijd wat mee lachen, maar nu totaal niet meer.”

Dankzij Belgica?

“Nee, gewoon met ouder worden en ook wel door zelf van Gent naar Antwerpen te verhuizen. En daar te beseffen van: allee, waar maken mensen nu spel over? Dat je hoort waar mensen vandaan komen en ze meteen in een hokje plaatst. Ik ben daar totaal niet mee bezig. Als ik nu met iemand praat, weet ik zelfs een tijd later niet meer welk dialect die sprak. Niet dat het mij niet interesseert, maar omdat het totaal niet relevant is.”

Wat verwacht je nu zelf van de film?

“Wereldsucces!” (lacht)

Je kan daar mee lachen, maar Sundance ging al overstag…

“Het is geen Oscarfilm, laat het mij zo zeggen. Ik heb dat twee jaar geleden ook gezegd en het is goed om niet die druk te hebben.”

Nochtans liggen de verwachtingen wel steeds hoger. Vind je het niet vervelend dat ze steeds willen vergelijken met The Broken Circle Breakdown?

“Als de film vernoemen, helpt om Belgica meer onder de aandacht te brengen, dan is dat top. Maar als ze het gaan vergelijken, is het jammer. Vooral omdat dit een totaal andere film is.”

Eentje die straks de hele wereld kan zien via Netflix.

“Da’s top. Dit is het juiste moment én de juiste film daarvoor. Ook al door de muziek, zal het een jonger publiek aanspreken. Als hij wereldwijd zijn weg vindt, dan is dat top en dat mag zelfs meer bij een cultpubliek zijn. Dat hoeft de grote massa niet te zijn, al wens ik deze film dat wel toe natuurlijk.”

Wel zwaar om draaien, denk ik?

“Het was veel soms, maar altijd plezant. Het is eigenlijk super geweest. We hadden eigenlijk nog veel vuiler kunnen gaan met het materiaal dat we hadden. Het werd een zodanig grillige film dat we het nog een beetje moesten stroomlijnen. Ik was zelf wat mijn weg kwijt toen we de eerste versie zagen na de montage. Het was iets te eclectisch. We moesten eigenlijk op het juiste moment uit de bocht gaan en niet elke keer tonen wat we konden of durfden. Het is een ongelooflijk traject geweest. Ik word soms emotioneel als ik eraan terugdenk. Supermaf eigenlijk. De groep is ook tot het einde keihard blijven gaan en hebben mij ook gepusht om verder te gaan. Op geen enkel moment hebben we gezegd: nee, dat is te veel werk.”

En je volgend project? Ik las ergens iets van Ensor.

Dat is een voorstelling van Arne Sierens en heeft eigenlijk niets met James Ensor uit Oostende te maken. Maar dat zit nog echt in de kinderschoenen. Het is ook te vroeg in de media terechtgekomen. Nu ben ik bezig met een Amerikaans project: A Beautiful Boy, maar ook daarover kan ik nog niets kwijt, simpelweg omdat er bijvoorbeeld nog niemand gecast is.”

(BVB – Video RC)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier