In een persoonlijke blog getuigt Sammy Roelant (Groen) over zijn miserabele jeugd als zoon van failliete en gescheiden middenstanders. “Wie zonder kapitaal start, zal nooit moeiteloos rente plukken. Die mens zal altijd moeten vechten in een samenleving, die fundamenteel vijandig en onrechtvaardig is.”
In het derde middelbaar scheidden de moeder van Sammy Roelant en haar tweede man. Samen waren ze zelfstandigen en dat maakte de zaak enorm pijnlijk. “Wat overbleef van mijn leven was een puinhoop. Mijn moeder was emotioneel wrakhout door de scheiding en het financiële drama. Mijn gezin verdween. Mijn meter verdween. Ons huis weg. En armoede. Aangezien mijn moeder zelfstandige was geweest, werd de uitkering vastgesteld op 0 euro. Cero cero cero euro.”
“Ook op school liep het mis. De Frères blonken niet echt uit in hun sociale omkadering. Op het einde van het meest ingrijpende jaar uit mijn leven, werd mij vriendelijk verzocht niet meer terug te keren. Ondertussen bestonden mijn maaltijden grotendeels uit boterhammen met confituur of een spiegelei.”
“De overtuiging dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen bestaan is een regelrechte aanval op diegenen die opgroeien in tekort. Tot dan zal armoede zichzelf reproduceren. Generatie na generatie. Wie zonder kapitaal start, financieel, cultureel, sociaal, zal nooit moeiteloos rente plukken. Die mens zal altijd moeten vechten, overleven, van zich afbijten in een samenleving die fundamenteel vijandig en onrechtvaardig is maar zich als het grootse morele bouwwerk uit de menselijke geschiedenis profileert”, besluit Sammy Roelant.
(SV)
Het volledige verhaal in de Krant van West-Vlaanderen, editie Brugsch Handelsblad.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier