Diamant voor Yvette Van den Berghe en Roger Terras

© XC
Redactie KW

Roger Terras (81) en Yvette Van den Berghe (82) uit de Schaagstraat in Vichte vierden hun diamanten huwelijk in het gezelschap van de familie. Beiden werkten in een kleine weverij thuis. Hun huis in de Schaagstraat kan je herkennen aan de grote zelfgemaakte windmolen in de achtertuin.

Over hoe ze elkaar ontmoet hebben zijn ze het beiden eens: “Het begon met eens naar elkaar te kijken”, vertelt Roger Terras, “daarna eens babbelen en voor we het wisten stapten we in het huwelijksbootje.”

Roger en Yvette werkten samen in een fabriek waar ze elkaar tegenkwamen. Later zijn ze een thuisweverij gestart. Vader Roger is iemand die altijd wil bijleren, hij heeft dan ook in 1985 lessen elektriciteit in het volwassenenonderwijs gevolgd. Het resultaat van die lessen kan je bewonderen in zijn achtertuin. “Toen de prijs van de stookolieboven de 10 frank per liter steeg, heb ik beslist om een windmolen te bouwen die elektriciteit zou opwekken. Mijn zoon en ik hebben die helemaal zelf gemaakt behalve de wieken en de alternator”, vertelt Roger.

Reizen deed de familie af en toe, zo bezochten ze Zwitserland en Monte Carlo. “Eerlijk gezegd: we hebben het hier te goed in Anzegem. En als je op reis gaat moet je altijd terugkeren. En als je blijft niet hé”, vertelt Roger met een kwinkslag.

Hond

Zoon Franky Terras kwam af en toe eens met dieren naar huis, dieren die hij langs de weg gevonden had. Op een dag kwam hij met een hond aanzetten. “Moeder vond dat min of meer in orde maar vader ging helemaal niet akkoord. Maar na veel vijven en zessen, hebben we een dwergpoedel gekocht, die achteraf geen dwerg bleek te zijn. Na 11 jaar is het beestje gestorven en was het mijn vader die dit keer een hondje wou”, herinnert Franky zich nog goed.

Roger en Yvette waren indertijd vrij strenge ouders, zoals het toen gangbaar was. “Rond uitgaan was er soms wat discussie dat mocht niet te lang en niet te vaak. Maar wat ik van mijn ouders heb geleerd, is dat hard werken loont. Ze waren altijd bezig, ze zijn eigenlijk nog altijd bezig. Zolang ze dat nog kunnen doen, zullen ze gelukkig zijn”, besluit Franky. (XC)