In Brugge gingen cipiers van de week in staking. En de politie die hen moest vervangen, dreigde ook met acties. De agenten zijn het beu dat ze te pas en te onpas naar de gevangenis moeten. Luc Dewaele begrijpt de reactie van de agenten. “Ook voor hen is het gevangenismilieu een bizarre wereld en sommige agenten opereren er als een olifant in een porseleinwinkel. Heel veel gevangenen hebben sowieso al een afkeer van de politie…” schrijft Luc Dewaele in zijn pas verschenen boek over het leven zoals het is in de gevangenis. Hij was acht jaar cipier en moest om gezondheidsredenen onverwacht op pensioen.
Luc Dewaele (54) uit Eggewaartskapelle was 39 toen hij besliste om zijn beroepsleven een totaal andere wending te geven. “Ik was streekjournalist, onder meer voor Het Wekelijks Nieuws en volgde geregeld assisenzaken. Het intrigeerde mij altijd om te weten wat er nadien gebeurde met de veroordeelden, hoe zij hun schuld verwerkten. Een tv-programma – het was de reeks Ommekaar – waarin een cipier over zijn job vertelde, gaf de doorslag. De man vertelde rustig, op vaderlijke toon over het leven achter de tralies. Ik was ooit studiemeester-opvoeder geweest en vond dat zo’n cipiersloopbaan mij, met mijn pedagogische achtergrond, wel zou liggen”, vertelt Luc Dewaele, acht jaar lang cipier in de Brugse gevangenis.
Stakingen
“Als cipiers onverwacht het werk neerleggen, komt het gevangenisleven tot complete stilstand. De gedetineerden kunnen geen bezoek ontvangen, gevangenisarbeid, de wandeling, het douchen… het valt allemaal weg. Er niemand meer om de maaltijden te verdelen, de observatierondes worden opgeschort. De politie die de cipiers bij staking vervangt, kan alleen het allernoodzakelijkste doen: maaltijden bedelen en de veiligheid garanderen. Maar ook voor de agenten is de gevangeniswereld een wereld waarmee ze niet vertrouwd zijn. En zij komen dan uitgerekend op het slechtst denkbare moment, als de frustratie een explosief hoogtepunt bereikt. En als dank voor hun inzet krijgen zij karrevrachten hatelijkheden naar het hoofd geslingerd,” schrijft Luc Dewaele in zijn pas verschenen ‘Achter Slot en Grendel’, een boek dat een inkijk heeft op het leven achter de tralies.
“Door een staking zakt de hele penitentiaire organisatie in elkaar”
Het boek is nu natuurlijk ineens heel actueel. In Brugge zijn woensdag naar aanleiding van de staking, die dan al drie dagen duurde, rellen uitgebroken. “De hele penitentiaire organisatie is erop gericht de vernietigende frustratie te reduceren en in te perken, maar door een staking zakt dat hele systeem als een kaartenhuisje in mekaar,” schrijft hij daarover in zijn pas verschenen boek.
(JG)
Uitgebreid interview in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 22 oktober 2010
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier