De hond zorgt ervoor dat zelfs de meest geïsoleerde mensen opnieuw helemaal opfleuren.
“Ik werk sinds 2001 in het woon- en zorgcentrum en in de begindagen mochten er helemaal geen honden binnen”, vertelt Ann. “Dat was niet hygiënisch, vonden ze toen. Tot enkele collega’s van mij en ikzelf geregeld onze hond meebrachten naar het werk. We zagen dat de mensen daar enorm veel deugd van hadden. Als ik de hond eens niet mee heb, vragen ze er nu zelfs om.”
“Mona komt drie keer per week mee. Ik zet speciaal koekjes in bepaalde leefruimtes, zodat de bewoners er bezig kunnen zijn met de hond”, aldus Ann. “Maar de bewoners sparen ook zelfs soms koekjes op hun kamer om Mona te verwennen als zij langskomt. Ik zal stilaan wel wat meer moeten gaan sporten met Mona, want van al die koekjes wordt ze heel dik. (lacht)”
(RDC)
Uitgebreid interview in Krant van West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier