“We kennen nu ook het waarom van dat luid, akelig geknor”

© KRANT VAN WEST-VLAANDEREN
Redactie KW

Wouter Meeus uit de Hondstraat verzet zich al jaren tegen de ongebreidelde expansiedrang van het Tieltse slachthuis, dat volgens hem keer op keer de regels aan zijn laars lapt. “De 130.000 handtekeningen ten spijt moet je realistisch zijn: als het slachthuis hier definitief dicht moet, zit een ander met de overlast opgescheept.”

Wouter Meeus heeft de video van Animal Rights naar eigen zeggen niet kunnen uitkijken. “Te gruwelijk”, vindt hij. “Nu weten we het waarom van het luide, akelige geknor waarmee we vroeger ‘s nachts werden geconfronteerd.” Tot enkele maanden geleden gebeurde de aanvoer van de varkens via de Hondstraat, waar Wouter met zijn vrouw Lieve Polleunis en hun kinderen Dagmar (17) en Lendert (14) woont, en het Hoogserlei. Sindsdien is er een ontsluiting via de Wingensesteenweg. “Wij krijgen nog wel met de afvoer van varkensproducten te maken, maar die zijn zo goed als geurloos. Wel zitten ze nu in de richting van Wingene met de overlast opgescheept. daarom blijf ik mij roeren in dit dossier.”

Geen vegetariër

En daarom verzet Wouter zich met klem tegen de uitbreidingsplannen van het slachthuis. “Ik ben geen vegetariër en eet varkensvlees, wat betekent dat ik er vrede mee heb dat die dieren moeten worden gedood. Maar in Tielt gebeurt het al lang niet meer op een aanvaardbare schaal. Als het bedrijf een vergunning heeft aangevraagd om 1,5 miljoen varkens te slachten op jaarbasis, dan is dat puur om zich te regulariseren. In het filmpje is er sprake van 6.000 tot 7.000 slachtingen per dag. Zo kom je al ver boven dat anderhalf miljoen.”

“Nu weten we het waarom van het luide, akelige geknor “

Bovendien neemt het slachthuis volgens de Tieltenaar keer op keer een loopje met de regels. “Dat gaat van bouwovertredingen, overschrijdingen van de slachtquota en geluidshinder tot particuliere verkoop, wat verboden is. Als je dat doet, moet je op de blaren zitten.”

Voor wie zich afvraagt waarom het gezin Meeus in de buurt van het slachthuis is komen wonen… “Dit is het ouderlijke huis van mijn schoonmoeder uit 1932. Enkele jaren later opende achter het huis een café waar dieren geslacht werden. Dat groeide uit tot het slachthuis van nu. Het gaat er mij niet om wie hier eerst was, ik wil gewoon dat men zich aan de regels houdt. Als ik mijn tuinhuis een halve meter verder zet dan toegelaten, krijg ik ook de bouwinspectie op mijn dak.” (TVW)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier