REPORTAGE Kinderen welkom op restaurant? 5 chefs geven hun mening

Redactie KW

Wij belden rond bij enkele West-Vlaamse topchefs en vroegen hen hoe zij staan tegenover jonge kinderen in de zaak.


“Moeten restaurants kindvriendelijker zijn?” Met deze vraag gooide Vlaams minister van Toerisme Ben Weyts (N-VA) een paar dagen geleden olie op het spreekwoordelijke vuur. Na een aantal dagen brandt het vuur nog even hevig en is zijn uitspraak nog altijd voer voor discussie tussen voor- en tegenstanders van piepjonge restaurantbezoekers. Vijf West-Vlaamse chefs geven hun ongezouten mening.

De Karmeliet Brugge

Bij de Karmeliet in Brugge krijgen ze wel eens ouders met kinderen over de vloer, dit is echter geen dagelijkse gebeurtenis. “Wij hebben geen speciaal kindermenu, toch zijn zij hier welkom”, vertelt chef Geert Van Hecke. “We passen onze gewone menu’s een beetje aan door er bijvoorbeeld frietjes aan toe te voegen.” Volgens hem is het vooral belangrijk dat ouders hun eigen kroost kennen vooraleer zij een tafeltje boeken. “Ouders zullen lastige kinderen niet zo snel meenemen op restaurant.” In De Karmeliet is geen speelplein noch een speelhoek, maar dat is geen probleem volgens de chef. “De meeste ouders zorgen zelf voor ontspanning en nemen bijvoorbeeld een iPad of een kleurboek mee om hun kinderen bezig te houden.”

De Witte Merel Roeselare

Een specifiek kindermenu staat in De Witte Merel in Roeselare niet op de kaart, toch zijn kinderen ook hier welgekomen. Het personeel gaat altijd op zoek naar alternatieven die bij de jongste fijnproevers in de smaak vallen. “Wij staan er op om alles zelf te bereiden, zo zullen we kinderen geen frikadel voorschotelen, maar sneller frietjes met appelmoes”, vertelt Sam Swaenepoel, de medezaakvoerder van de bistro. In De Witte Merel krijgt men wekelijks een vijftal kinderen met hun ouders over de vloer. Niet echt een overrompeling, maar dat is volgens Sam eenvoudig te verklaren. “Als je speciale kindermenu’s hebt, zullen gezinnen vaker bij je langskomen. Bij ons is dit niet echt het geval, maar gewenste klanten zijn ze zeker.”

Sel Gris Knokke

In Sel Gris in Knokke zijn er bij elke 300 bezoekers ongeveer vijftien kinderen te vinden. Die krijgen volgens zaakvoerder en chef Frederik De Ceuninck met evenveel plezier een gerecht voorgeschoteld als alle andere bezoekers. “Kinderen zijn de klanten van morgen en als ze zich amuseren bij ons en het eten in de smaak valt, zullen zij zeker nog eens willen terugkeren.” Met rumoerige exemplaren hebben ze er niet echt ervaring, wel met een vreemde ouder. “Ooit was er eens een vader die een glas champagne bestelde voor zijn vijfjarige dochter, dat hebben we toch moeten weigeren.” In Sel Gris zijn alle klanten even welkom, dus ook kinderen mogen er met veel plezier aanschuiven aan tafel.

Saint-Nicolas Elverdinge

In Saint-Nicolas in Elverdinge kunnen kinderen kiezen uit garnaal- of kaaskroketten. Ze doen er dan ook heel erg hun best om de restaurantbeleving ook voor hun jongste gasten tot een onvergetelijke ervaring te maken. Niet dat er zo veel kinderen langskomen. “Dat hangt af van week tot week”, vertelt zaakvoerder Franky Vanderhaeghe. “Soms zijn het er vijf, vaak drie of soms helemaal niemand. Vooral in de schoolvakanties neemt hun aanwezigheid toe.” Hij begrijpt dat de kinderen vaak de restaurants uitkiezen waar de ouders gaan dineren en dus niet te onderschatten klanten zijn. “Bij ons moet iedereen op zijn gemak kunnen eten. Als kinderen de rust verstoren, zullen wij het niet laten hen om hun ouders terecht te wijzen.”

Table d’Amis Kortrijk

Ook in Table d’Amis mogen kinderen zich aan een warm onthaal verwachten, maar dat wil volgens zaakvoerder en chef Matthieu Beudaert niet zeggen dat alle restaurants plots in teken van hen moeten staan. “We moeten er geen pretpark van maken. Veel koppels komen gezellig dineren bij ons en laten hun kinderen doelbewust thuis bij een babysit. Rumoerige kinderen mogen het comfort van de andere klanten nooit verstoren.” Matthieu is zelf vader van vier kinderen en zij vergezellen hem regelmatig op restaurant. “De twee oudste zijn met mij mee zelfs eens meegegaan naar een echt sterrenrestaurant. Dat vonden zij enorm plezant en ze keken er enorm naar uit. Zij waren dan ook goed op voorbereid op het feit dat ze drie uur lang aan tafel zouden zitten.”

(RDM)