Neen, het was voor Stan Roose en zijn echtgenote Judith Fransoo niet evident om het roer over te nemen van een bakkerij die reeds 181 jaar aan één en dezelfde familie toebehoorde. Intussen is de overname al een paar maanden een feit en hebben buurtbewoners de troeven van beide jonge mensen in veelvoud ontdekt.
Deze reportage maakt deel uit van het dossier ‘Bakkers in West-Vlaanderen’.
Na bijna twee eeuwen kwam er begin dit jaar een einde aan bakkerij Moulaert in de Dorpsstraat in Sijsele. Vijf generaties lang werd de stiel doorgegeven van vader op zoon, maar de kinderen van bakker Paul traden niet in zijn voetsporen. Exit een stevige brok Sijseelse geschiedenis.
Gelukkig bleven de omwonenden niet verstoken van hun croissants, appelflappen, pistolets en brood. Op 1 maart opende Chaudpain. Alhoewel hij van thuis uit geen enkele voeling met de bakkersbranche had, enkel een nonkel had een bakkerij (Snauwaert) in Nieuwpoort, voelde Stan zich op jonge leeftijd toch al sterk aangetrokken door de wereld van tarwe en gist.
“Het liefst wat ik als kleine gast deed, was bij mijn nonkel in de bakkerij te gaan helpen. Ik wilde sowieso iets met voeding gaan doen. Maar een job als beenhouwer schrikte me af omdat ik dat te koud vond en als zoveelste een restaurant beginnen, vond ik ook niet opportuun.”
Liefde op de bakkersvloer
Stan ging aan de slag in de beste bakkerijen van de regio: Painture in Oedelem, Servaas Van Mullem en De Essentie in Brugge en Lucas in Knokke. Overal pikte hij een graantje (sic) mee.
In Painture leerde hij Judith kennen, die daar als jobstudente werkte. Zij beoogde een job in het lager onderwijs, maar doordat het met Stan klikte, volgde ze in Syntra een opleiding patisserie/bakker.
Judith: “Ik ben van Oedelem en een familielid woont hier in de straat, dus we kenden de buurt wel al een beetje. Ik houd me vooral bezig met de patisserie. Ik doe dat ontzettend graag, maar vind het dan wel weer jammer dat ik niet meer in de winkel kan staan. Het contact met de klanten is heel belangrijk. Maar ja, het is het een of het ander, natuurlijk.”
Met hart en ziel
Stan: “Eigenlijk hadden eerst ons oog laten vallen op een andere bakkerij, maar die transactie is niet doorgegaan. Uiteindelijk zagen we in Sijsele de kans schoon om een eigen bakkerij te beginnen en zijn we de verbouwingen gestart. We opteerden voor een naam die nog authentiek klonk. Het werd uiteindelijk Chaudpain.”
“Vroeger was het vooral brood dat hier te krijgen was en nauwelijks patisserie. Ik tracht traditionele patisserie in een modern jasje te steken, gemaakt met verse melk van een boer hier vlakbij. Voorts spelen we ook graag in op de behoeften van de klant die darmproblemen hebben, gevoelig aan de maag zijn, enzomeer.”
“We hebben steeds een viertal natuurlijke broodsoorten zonder toevoegingen in de aanbieding en willen dat in de toekomst nog uitbreiden. We zijn nu bezig om een natuurlijk bruin boerenbrood te ontwikkelen. Dat moet normaal gezien volgende week in de winkel liggen.”
Wanneer we Stan en Judith polsen naar de toekomst van de authentieke bakker, zien ze die toch somber in. Stan: “Iedereen weet dat het niet makkelijk is om bekwaam personeel te vinden. Dus zijn we, willens nillens, steeds meer genoodzaakt om tot automatisering over te gaan. Op lange termijn zie ik niet veel bakkers meer overblijven. Kijk maar naar Nederland waar er nog nauwelijks zijn. Dat is natuurlijk jammer maar het is wel de realiteit. Gelukkig doen we onze job met hart en ziel en dat maakt alles goed.”
Dossier Bakkers in West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier