“Het is beter te sterven in Haïti dan er te moeten leven als een gehandicapte…” Het is een van de zinnen die is blijven nazinderen bij Mieke Dekeyser, Kortrijkse medewerkster voor Krant van West-Vlaanderen die met B-Fast is meegereisd naar Port-au-Prince.
Het B-Fast-team heeft zijn tenten opgeslagen op het terrein van een medisch laboratorium. “Het is een grasvlakte, met centraal het labo. Aan de ene kant van het gebouw heeft het B-Fast team zijn tenten, aan de andere kant hebben de soldaten van de Special Forces hun kamp neergezet. Het zijn zwaargewapende soldaten, die het B-Fast moeten beschermen. Bij B-Fast is er een tent voor de mannen, een voor de vrouwen, er is een operatietent en een tent waar mensen die geopereerd werden nog even kunnen worden gevolgd.”
Geamputeerde lichaamsdelen verbranden
“Anders dan bij ons is er hier geen personeel dat hen na de ingreep kan blijven verzorgen: daarvoor moeten zij een beroep doen op familieleden. Veel operaties die er worden uitgevoerd, zijn helaas noodzakelijke amputaties. Al wil niet iedereen dat die gebeuren. Ik zag hoe een moeder niet wou dat de dokters bij een van haar kinderen een amputatie zouden uitvoeren. In Haïti ben je beter af dood, dan te moeten leven als iemand met een handicap, zei ze. Het zijn dat soort zinnen die blijven nazinderen en die je niet meer loslaten”, meldt Mieke Dekeyser.
Maar er zijn ook beelden die zich vastankeren. “Op het terrein hier wordt er ‘s avonds een groot vuur gemaakt. Nee, geen kampvuur. Maar het afval van het kamp wordt er verbrand. Ook het medisch afval en dus ook de resten van een amputatie. Het is verschrikkelijk om dat te moeten zien”, vertelt Mieke Dekeyser moeizaam.
Alle doden zijn lang niet geborgen. “Het Montana-ziekenhuis – was een indrukwekkend modern gebouw hier in Port-au-Prince – is helemaal ingestort en men weet dat daar nu nog zeker 200 mensen onder het puin vastzitten. De lijkengeur is verschrikkelijk”, zegt ze. “Maar stilaan beginnen mensen steen voor steen puin te ruimen. Het is een hel hier, maar tegelijk zijn de mensen zeer courageus. Dat merk je zodra je ze aanspreekt. Iedereen heeft mensen verloren, maar dat belet hen niet om in al hun verdriet en miserie toch vooruit te kijken.”
Uitgebreide versie in Krant van West-Vlaanderen van 29 januari 2010. Ook in de lokale edities besteden we uitgebreid aandacht aan de West-Vlaamse vrijwilligers in Haïti.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier