Hoewel de Westhoek geografisch en historisch nauw aanleunt bij Frans-Vlaanderen, ervaren de inwoners de grens als een sociale en culturele scheidingslijn.
Dat blijkt uit een onderzoek van de Universiteit Amsterdam dat voorgesteld werd in Watou, aangevraagd door de provincie West-Vlaanderen. De Universiteit bevroeg de bewoners van 18 tot 45 jaar afkomstig uit Mesen, Heuvelland, Poperinge, Alveringem en de 19 deelgemeenten. 446 inwoners werkten mee aan het onderzoek.
De inwoners wonen graag in de Westhoek en zijn vaak betrokken bij de dorpsactiviteiten en het lokale verenigingsleven. Maar ze hebben ook opmerkingen over onder meer de bouwgrond, opleidingsmogelijkheden en werkgelegenheid.
Sociale en culturele verharding
Ook de grens met Frankrijk lijkt een zware barrière, terwijl de Westhoek historisch en geografisch gezien nauw verbonden is met het gebied aan de andere kant van de grens. De nationale staatsvorming heeft gezorgd voor een sociale en culturele verharding. Het overschrijden van de grens hangt nauw samen met het beheersen van de Franse taal en met de eigen woongeschiedenis. Voor hoger opgeleiden is de grens vager dan voor lager opgeleiden.
Vijftien charmante dorpen
De universiteit raadt dan ook aan om te werken aan integratie. Met ‘Charmante Dorpen’ maakt de provincie daar werk van. Vijftien dorpen zullen aangesloten worden bij het Franse netwerk ‘Village Patrimoine’. Er komt een grensoverschrijdende brochure, en er zullen debatten georganiseerd worden met de bewoners.
De vijftien dorpen zijn Alveringem, Beauvoorde, Dranouter, Lampernisse, Leisele, Kemmel, Oostvleteren, Watou, Werken, Westouter, Wijtschate, Reningelst, Roesbrugge-Haringe, Sint-Jacobskapelle en Stuivekenskerke.
Meer over de Charmante Dorpen in Krant van West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier