‘Zonde van de zendtijd’ ? Zonde van míjn tijd !

© © VRT - NyklyN
Redactie KW

Aaah, eindelijk ! Eindelijk is daar een alternatief voor de sputterende beerkar van ‘Boer zkt. vrouw’ !

‘Zonde van de zendtijd’ is terug met een derde en laatste seizoen vol grappen en grollen op de kop en kap van mediatieke verschijnselen en verschijningen; en leest u die vorige zin gerust nog eens opnieuw. Wat minstens even uitstekend nieuws leek : de genaamden Henk en Bert hadden ditmaal hun tijd genomen (of mogen nemen), dus dat beloofde. Veel goeds bijvoorbeeld.

„We zijn terug, sorry”, zo klonk het al meteen, en ik vatte het handenwrijven aan. Hun excuses bleken achteraf gezien terecht, want deze eerste aflevering was vooral ontgoochelend flauw. Alsof Jeroen Meus zonder peper zat. Terwijl een mens – ik bedoel mezelf, ja – toch mag hopen dat er in zo’n eerste aflevering Blitzkrieg-gewijs ingevlogen zou worden ? Niet dus. Zo werd het thema van de cliffhangers aangesneden, een fenomeen dat nu ook zijn opwachting had gemaakt in ‘Het journaal’. En daar werd dan de draak mee gestoken : „De mensen gaan alsmaar later slapen. Meer daarover in het laatavondjournaal.” De draak bleek een opgeschoten salamander.

Enkele zelfs niet halfslachtige pogingen later waande ik me zowaar toch even in mijn element. Er bestaan dus mensen die toezeggen voor een straatinterview, terwijl ze ‘gefilmd’ worden met een oud tv-toestel (!) en een staanlamp (!). Het zijn waarschijnlijk ook diezelfde mensen die de pincode voor alle zekerheid op de achterkant van hun bankkaart krabbelen.

Na twee seizoenen werden B&H herkend door hun slachtoffers en dus haalden ze er een collega bij wiens comedycarrière ook nog een zetje kan gebruiken : Thomas Smith. Die mocht politici bevragen in een tussentaaltje – Bart De Wever had namelijk ooit eens geweigerd een vraag te beantwoorden omdat de journalist in kwestie het woord ‘gejost’ had gebruikt. En dus zagen we Thomas in zijn vraagstelling tussentalige uitdrukkingen gebruiken zoals ‘of is het schaap dan de preut af’ en ‘naar de sjokkedijzen’. Waarop sommige van zijn gesprekspartners-politici voor het hazenpad opteerden – wél een juiste uitdrukking trouwens. Best lollig. Maar : verre van voldoende. In tegenstelling tot mijn bloeddruk verkies ik mijn humorprogramma’s zonder al te veel laagtes…

(MiCo)