Ok, ze woont al lange tijd in Leuven, West-Vlaams hanteert ze nog enkel in gesprekken met vrienden en familie en uit haar professioneel Nederlands doemt een zwaar Antwerps accent op.
“Maar de band met de kust blijft onverbrekelijk. Ik kom er graag en met enige regelmaat. En wie weet wordt het wel het decor voor mijn tweede zomerroman.” Het leven lacht journaliste Nathalie Le Blanc, coördinator Human Intrest bij Knack Weekend, toe. Met “Weg van jou” heeft de voormalige Bredense een eerste feelgood-roman afgeleverd. Een Vlaamse primeur in het genre zowaar.
Het is een vroegzomeravond wanneer we Nathalie Le Blanc ontmoeten aan beachclub Twins. Ze is die dag net aan de kust voor een interviewreeks over de mooie plekjes in Knokke voor Weekend Knack. De dag afsluiten met een babbel over haar banden met Bredene, de kust en, uiteraard, de eerste roman waarvan ze onlangs bevallen is, beschouwt ze allerminst als een verplicht nummer. De Bredense roots van Nathalie gaan al een eind terug in de tijd. “Wij woonden tot mijn tiende in de Steenovenstraat, op de wijk Sas. Maar mijn ouders werkten allebei bij General Motors in Antwerpen. Verhuizen naar daar was op lange termijn de beste oplossing, zo bleek“, zet Nathalie haar verhaal in. “Tot mijn tiende liep ik school in Don Bosco. Wat ik me ook nog altijd herinner zijn de zomervakanties op het strand nabij de Halve Maan op de grens met Oostende. Vrienden van mij hebben ter hoogte van strandpost 1 vandaag een strandcabine en ik loop daar, wanneer ik aan de kust ben, nog altijd graag even langs.”
Er is veel veranderd in dertig jaar
Een vertrouwde plek zou ze Bredene nochtans niet meer noemen. “Goh, er is zoveel veranderd sinds ik hier weg ben, toch alweer meer dan 30 jaar geleden. Sas Slijkens ligt er nog enigszins herkenbaar bij, maar de rest van de gemeente… Vroeger had je hier drie duidelijk afgescheiden delen: Sas, Dorp en Duinen. Die laatste twee lijken nu zowat in mekaar te vloeien. Alles is zo min of meer volgebouwd.”
Verhalen vertellen
Nadat ze aan de KU Leuven communicatiewetenschappen had gestudeerd, bleef Nathalie zoals zovelen plakken in de studentenstad. “Na mijn studies had ik vrij snel een job beet als ambtenaar. Maar al net zo snel begreep ik dat dit mijn ding niet was. Ik zou schrijver worden, zo had ik na mijn thesis bezworen. Na een jaar zoeken ben ik bij Libelle terechtgekomen. Ik had meteen door: dit doe ik graag. Mensen verhalen horen vertellen en die opschrijven -dat een mens daar voor betaald werd!”
Zeventien jaar lang zou Nathalie freelance aan de slag blijven bij diverse bladen en de weekendbijlages van onder meer De Morgen. “De eeuwwisseling was een tijd waarin heel wat nieuwe bladen het daglicht zagen, de een al met meer succes dan de ander. Het was een boeiende tijd.” Vorig jaar kreeg ze de kans om coördinator Human Intrest te worden bij Weekend Knack. “Jonge journalisten aansturen, items vastleggen,… leuk allemaal. En, ik kan zelf nog heel veel schrijven.” Dat schrijven beperkte zich al snel niet alleen tot journalistiek werk. “Via via kreeg ik de kans om als ghost-writer aan een drietal boeken mee te werken. De biografie van Danni Klein was daar de meest opmerkelijke van.”
Omdat ze zelf al haar hele volwassen leven alleen woont, ging Nathalie zich ook verdiepen in het fenomeen en hoe onze maatschappij hiermee omgaat. Het leverde het non-fictieboek “Solo” op. “En intussen een hele reeks interviews op radio, gespreksavonden, voordrachten,…Ik word sindsdien zo’n beetje als autoriteit op dit vlak beschouwd.”
Verandering brengen met dit boek
De goesting om ook eens fictie schrijven, bleef al die tijd echter sluimeren. En resulteerde nu in “Weg van jou”, een zomerse feelgood-roman. “Het is geen grote literatuur, hé”, verwittigt Nathalie meteen. “Daar schuilt ook mijn talent niet. Noem het een boeketroman, een verhaal vol relaties, humor en…witte wijn dat zich afspeelt in mijn geadopteerde thuisstad Leuven. In een genre dat in Vlaanderen eigenlijk niet bedreven wordt. Onze regio telt heel erg goede thrillerauteurs. Maar de Vlaamse auteur is blijkbaar niet echt thuis in de feelgood. Met ‘Weg van jou’ wil ik daar nu verandering in brengen.”
Pseudoniem is niet toevallig
Dat het boek geschreven is van achter de schuilnaam N.I. Monteny heeft volgens Nathalie een logische verklaring. “Op die manier wil ik een duidelijke scheidingslijn trekken tussen Nathalie Le Blanc, de journaliste en auteur van non-fictie, en N.I. Monteny, de auteur van fictieve verhalen. Het pseudoniem is overigens niet toevallig gekozen. De N staat voor Nathalie, de I en Monteny verwijzen naar mijn oma Irène, bij wie ik als kind heel wat dagen sleet. Het was de tijd voor de georganiseerde kinderopvang, moet je weten. Mijn oma, telg uit een vissersfamilie op de Vuurtorenwijk, was erg belezen, verzot op die oude zwart-wit zaterdagnamiddagfilms en gefascineerd door alles wat Brits was. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de familie een tijdlang naar daar gevlucht, moet je weten. Ik heb haar passies geërfd, vrees ik. Ik was als kind een echte boekenwurm en keek veel eerder Blue Peter op de BBC dan nonkel Bob op de BRT.”
“Weg van jou” van N.I. Monteny is op 1 juni verschenen bij uitgeverij Van Halewyck en is te vinden bij de boekhandel en online.
(MM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier