REPORTAGE Tweede album van Renée uit Sijsele sinds maandagmorgen in de winkel

Renée Sys. (Foto RN) © KRANT VAN WEST-VLAANDEREN
Redactie KW

Sinds maandagmorgen ligt het tweede album van Renée in de rekken : ‘Marching’. Vergeet het beeld van het frêle ‘Dum Dum Dum’-meisje met de akoestische gitaar, want ‘la nouvelle Renée est arrivée’. “Met mijn tweede album wilde ik uitbarsten”, zegt de 30-jarige singer-songwriter uit Sijsele.

De frêle fluisterfolk van het eerste album ‘Extending Playground’ ruimde op ‘Marching plaats voor melancholische indierock. “Een bewuste keuze”, vertelt ze. “Ik schrijf al meer dan tien jaar nummers en bij mijn eerste plaat wou ik ook starten bij het prille begin. Een eerlijke start maken tegenover de mensen die me als muzikante wilden leren kennen. Ik zocht een consistent geheel tussen al die liedjes en het kwam gewoon uit dat díé twaalf – rustigere – nummers één groep vormden. Toen al was ik bezig met percussie en wou dat ook integreren in mijn werk, maar die songs – die ik met een akoestische gitaar op mijn kamertje had gecomponeerd – waren daar niet voor gemaakt”, opent de Sijseelse.

Nu komen de drumpartijen en je stem veel meer naar voren. Zien we nu meer de echte Renée?

Reneé Sys : “Ik denk dat die nieuwe stijl meer in me zit, ja, dat merkte ik ook tijdens de optredens. Ik speel de nummers van mijn vorige plaat heel graag, maar ik vertoef niet áltijd in een timide, ik-zit-in-mijn-kamer-bui. Ik wil ook eens uitbarsten. Ik denk ook dat ik nu meer van mezelf laat zien. Meer zelfvertrouwen ? Ik denk wel dat ik als muzikante gegroeid ben door veel te spelen en er altijd te móéten staan. Als je als beginner plots een nummer live bij Studio Brussel moet brengen, krijg je maar één kans. Erop of eronder. Zulke momenten was ik niet gewoon, maar deden me wel groeien.”

Het nieuwe album heet ‘Marching’, een verwijzing naar de marching bands. Welke link heb je daarmee?

Reneé Sys : “Marching bands geven me een vrolijk, stout gevoel. Kom, we gaan er hier door en heel de boel op zijn kop zetten. Dat is wat de nieuwe plaat ook doet. Maar ik blijf wel mezelf. In mijn teksten blijf ik eerlijk en dicht bij mezelf. Ik zou niet kunnen schrijven over iets waar ik geen voeling mee heb. Maar niet elk nummer vertelt daarvoor een specifiek, autobiografisch verhaal, het kan evengoed een algemeen gevoel of iets universeels beschrijven.”

Je was niet enkel in verwachting van een nieuw album, maar ook van zoontje Felix. Had je zwangerschap invloed op het schrijf- en opnamewerk?

Reneé Sys : “Wel, een eerste keer zwanger, je weet waar het naartoe leidt en wat de ongemakken kunnen zijn, maar je weet niet hoe je eigen lichaam dat gaat opvangen. In het begin van mijn zwangerschap was ik zeer moe, ongemakkelijk en onzeker. Ik dacht: die nieuwe plaat, dat gaat nooit lukken. Doemdenken. Ik heb dat nooit aan iemand verteld. Maar gelukkig had ik een houvast. Net zoals bij mijn eerste album had ik voor de start, en dus ook voor de zwangerschap, een manifest van een drietal pagina’s geschreven, met daarin wat het album voor me betekende en waaraan ik me moest houden. Maar de onzekerheid heeft me daarentegen ook wel gedwongen om op het moment zelf te reageren. Ik heb sneller knopen doorgehakt, waarover ik anders twee tot drie jaar gedaan zou hebben. Ik had een deadline: de bevalling. Anders had de zwangerschap vooral praktische gevolgen: op het einde was ik door het gestamp in mijn buik al om vier uur ‘s morgens klaarwakker. Toen begon ik al mijn zangdemo’s – je stem krijgt door een zwangerschap trouwens écht een groter bereik – op te nemen. Dat zijn wel magische momenten: voor iedereen aan de slag zijn, je zoontje voelen stampen…”

Als artieste, die nog aan het begin van haar carrière staat, kies je natuurlijk niet voor de meest makkelijke weg. Toeren met een Maxi-Cosi…

Reneé Sys : “Niet evident, maar het leven overkomt je, hé. Het was gepland, maar dat Felix gelijktijdig met de plaat zou komen, was me toen nog niet duidelijk. (lacht) Goh, ik zou hem echt niet meer kunnen missen of iets aan dit scenario willen wijzigen. Ik ben gewoon zo : impulsief, chaotisch. Dat heb ik ook nodig om te functioneren. Soms moet je gewoon eens je ogen dichtdoen en de stap zetten, ook al weet je niet of er een put ligt. En ik denk dat Felix later blij zal zijn dat zijn ouders tevreden zijn met wat ze doen. Tijdens de repetities mis ik hem, maar het doet ook deugd om weer te spelen. Trouwens, onze celliste en tweede stem Eva Bruneel is twee maanden na mij bevallen.” (lacht)

(Olivier Neese)

Het album Marching is uitgegeven bij Zeal Records en verkrijgbaar vanaf maandag 10 februari. Meer info : www.reneemusic.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier