Drie jaar nadat De Zee van Jan Hoet Oostende van kust- tot kunststad opwaardeerde, dobbert Het Vlot van Jan Fabre vanuit Mu.ZEE langs onverwachte locaties van Mariakerke tot aan de oosteroever. De Zeewacht nodigde een aantal Oostendenaren uit die zich lieten inspireren door werk van een van de meer dan 70 kunstenaars. Deze week neemt Régis Benoit ons aan boord.
“Voor mij is kunst geslaagd als het origineel is, mooi, ietwat bevreemdend en het mag zelfs indrukwekkend zijn”, zegt Régis Benoit, als federaal ambtenaar medewerker in de Mijnenbestrijdingsschool in Oostende. “Het werk moet ook vakmanschap uitstralen en een verhaal erachter mag ook. Helaas: bij hedendaagse kunst wordt er blijkbaar dikwijls eerst een verhaaltje verzonnen en nadien een goedkoop kunstwerk bij geïmproviseerd. Het Vlot helt ook sterk over naar installaties, video en performance: disciplines die moeilijker beantwoorden aan mijn criteria. Die vond ik wel terug in de publiekslieveling, Uncertain Journey van Chiharu Shiota. Maar dat werk kwam al aan bod in deze reeks.”
Kerkkrocht
Régis koos voor All I have to do is breathe van Ria Pacqée in de kelders van de Sint-Jozefskerk. “Het veld van kokosnoten bovenop kerkboeken in de kelder van de kerk trok meteen mijn interesse. Ik vond het grappig en het maakte me vrolijk. Anderzijds was het ook bevreemdend: kokoskopjes die je van op gebedenboeken aanstaren in een vochtige kerkkrocht. Verbeeldt de kunstenares hier niet de naamloze massa die niet nadenkt en zich religieus laat indoctrineren – eender of het nu om christenen, joden of islamieten gaat. De goedkope Facebookslogans op de muur verpesten het dan weer voor mij. Als teksten een kunstwerk moeten aanvullen of uitleggen hoeft het niet meer voor mij. Dat zijn volgens mij twee afzonderlijke disciplines.”
“Mijn algemene indruk over Het Vlot is vrij negatief. Ik zag, op enkele uitzonderingen na, veel inspiratieloze, makkelijke realisaties. Werd Jan Fabre enkel als merknaam aangetrokken? Ook de echo’s die ik in mijn kennissenkring opvang, klinken niet positief. Een gemiste kans voor de culturele uitstraling van onze stad? Wel zag ik meer volk in Mu.ZEE dan gewoonlijk.”
Voor gesloten deur
“De organisatie komt ook wat amateuristisch over. De vele locaties eisen een ruime vrijwilligersploeg. Alle respect voor die ploeg: maandenlang in weinig comfortabele omstandigheden toezicht houden zonder veel bezoekers te zien: er zijn leukere hobby’s. Anderzijds waren er ook een paar die ruim voor sluitingsuur de boeken sloten: er zou nu toch niemand meer komen… Ondanks de geafficheerde openingsuren botsten bezoekers soms toch op gesloten deuren. Kom dan maar van de andere kant van het land als kunstminnaar! En zelf gehoord bij het werk van Borremans in Mu.ZEE: ‘Die is binnen voor de rest van zijn dagen’ of ‘Dat is hier het duurste van het hele museum’. En dat uit de mond van een suppoost en een gids.”
(ML)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier