Het was een ‘annus horribilis’ voor Gildhofdirecteur Rik Demoen (59), zowel professioneel als privé. De asbestperikelen in het cultuurcentrum en het aanhoudend getalm deden hem crashen. Daarbovenop maakte hij in een sauna in Oostende een kwalijke val. Bijna een jaar was hij buiten strijd. 2018 kan alleen maar beter worden. “Ik heb weer perspectief.” Rik Demoen recht de rug en kijkt hoopvol vooruit. “Ja, voluit.”
Niet alleen tussen Kerstdag en Nieuwjaar is het fijn om bij Gildhofdirecteur Rik Demoen en zijn gastvrije vrouw Els De Pauw thuis te komen. De koffie geurt heerlijk, de (chocolade)taart met lekker fruit is euh… om duimen en vingers af te likken. In deze huiselijke gezelligheid wil men echter wel zo vlug mogelijk het rampjaar 2017 afsluiten. Want…
Rik Demoen: “Ik was half januari al gecrasht, zowel psychisch als fysiek. De aanleiding? Heel de situatie in het Gildhof. Het niet meer zien zitten, niet meer slapen, voortdurend wakker liggen, piekeren… Vooral ook het gevoel dat je het zelf niet meer in handen hebt. Dat je niet zelf beslissingen kunt nemen over de richting die gevolgd moet worden. Er werd getalmd en getreuzeld. Pas op, op vandaag zit alles wel op de goede sporen. Heel positief.”
Had je het zien aankomen?
“Mijn vrouw Els wel. Ik zat tegen een burn-out aan. Ik ging er op een ochtend volledig onderdoor. Sinds half januari was ik niet meer aan het werk. Ik raadpleegde een dokter, een psychotherapeut… Gewoon je verhaal kunnen doen, helpt al.”
Waar lag de knoop?
“De uitzichtloze situatie van het Gildhof toen. Het Gildhof was gesloten. Er was geen vooruitzicht hoe het zou worden aangepakt. Getalm, rap efkes opkuisen, dan weer meer dan een jaar. Dan lees je plots in ‘De Weekbode’ dat er wordt gedacht om een cultuurhuis in een kerk onder te brengen. Je wordt daarop aangesproken, maar je weet van niks.”
“Doe maar gewoon, zegt men in Tielt. We zijn toch op heel veel vlakken te bescheiden”
Je voelde je aan de kant gezet?
“Ja, aan de kant gezet. Ik ben in 1990 begonnen, je hebt in meer dan 25 jaar iets opgebouwd en je ziet dat het bijna letterlijk en figuurlijk in elkaar stuikt. Ik voelde een gebrek aan respect en waardering. Niet vanuit de artistieke wereld of van het publiek of de medewerkers.”
Politiek en beleid?
“Ja, een andere visie op die hele zaak. Met die eerdere pop-up in Aarsele konden we toch verder blijven werken. De onzekerheid werkte op verschillende vlakken verlammend en gaf veel stress. Door die omstandigheden ben ik gecrasht. Fysiek was ik ook op. Ik was leeg, niks ging nog. Toen was er geen plan van aanpak. Iedereen liep vertwijfeld rond. Je leest dan van alles ook in ‘De Weekbode’. Dat asbest moest eruit, maar men had beter onmiddellijk een sterk crisisteam opgezet. Maar goed, we zitten nu weer op de goede weg, er zijn gelukkig mooie vooruitzichten.”
Daarbovenop maakte je een kwalijke val….
“Tja, in maart. Ik was hard bezig met mijn terugkeertraject. Op 1 april 2017 zou ik weer aan de slag gaan. Een van de dingen die mij ontspande, was naar de sauna gaan. Het was een zaterdag, op 4 maart. In een grote, publieke sauna in Oostende. Ik voelde me plots onwel worden. Ik zat op de rand van een tafel en plots stuikte ik knal voorover. Ik verloor enkele seconden het bewustzijn. Door de val had ik schrammen op mijn hoofd en ik bloedde zwaar. Ik probeerde recht te staan, maar dat lukte niet. Mijn voet hing er los bij. Dan was het groot alarm.”
Wat was de diagnose?
“Een breuk van scheen- en kuitbeen. Een heel ingewikkelde breuk, die onmiddellijk moest worden geopereerd. Ik wilde me liever in Tielt laten opereren en men bracht mij met ziekenvervoer naar het ziekenhuis. Dokter Jan Van Nuffel bekeek op zondagmorgen de foto’s en zei dat ik zes à twaalf maanden zou moeten revalideren. Dat kan niet, dacht ik. Zes à twaalf weken? Nee, maanden dus. Die operatie kon pas na een week tot mijn been ontzwollen was en het duurde vier uur om alle brokskes weer aan elkaar te zetten, onder meer met twee metalen platen en een reeks bouten. Ik kreeg die eerste week voor de operatie zware pijnstillers en was groggy. Men heeft echter nooit de oorzaak gevonden waarom ik plots ben gevallen. Geen ziekte, of zo. In feite scheelt er niks aan mij.”
Wat een geruststelling…
“Geneeskundig, toch. (lacht) De oorzaak is heel eenvoudig: die sauna was met een opgietsessie, een extra hittegolf, waardoor het bloed uit je lichaam naar de bloedvaten trekt om een vorm van afkoeling te geven. Dus, minder zuurstof in de hersenen…”
“Ik probeerde recht te staan, maar dat lukte niet. Mijn voet hing er los bij”
Hoe verliep de revalidatie?
“Els was super, we hebben ook heel veel familie, vrienden, kennissen… die over de vloer zijn gekomen. Ik heb ook veel gelezen en naar muziek geluisterd. Naar televisie gekeken en ontdekt dat er op nichezenders veel interessante programma’s zijn. Het is niet allemaal flauwekul. Trouwens, met een rolstoel kom je buiten niet ver. Zelfs niet met verlaagde trottoirs en zo. Vreselijk.”
Ben je tot nieuwe inzichten gekomen?
“Nee, niet bijzonder. Of toch. Ik heb wel beseft dat het cultuurcentrum en de wereld verder blijven draaien zonder dat Rik Demoen daar overal bij aanwezig moet zijn.”
Twijfelde je daaraan?
“Vroeger wilde ik altijd overal bij zijn, ja. (lacht) Ik word volgend jaar ook 60. Ik word te oud voor een midlifecrisis, maar je staat ook stil bij de vraag: ‘Wat wil ik met de rest van mijn leven nog doen?’.
Ook te jong om met pensioen te gaan?
“Juist, daar had ik nog nooit aan gedacht. Ik beken dat ik toen voor de eerste keer naar mypension.be heb gesurft. (lacht) Je stelt je wel vragen.”
Heb je een antwoord gevonden?
“Ik kom tot de conclusie dat wat ik al 25 jaar doe, dat ik dat ook zo graag doe. Je hoort ook dat het dossier de goede kant uit gaat. Dat geeft je moed, sterkte om de rug weer te rechten. Ik kijk er vol belangstelling naar uit om er weer voluit met heel veel goesting tegenaan te gaan.”
“Tijdens mijn lange revalidatie heb ik ook beseft dat het Gildhof en de wereld verder blijven draaien zonder dat ik daar per se overal moet bij aanwezig zijn”
Hoe kijk je tegen het beleid aan?
“De huidige bestuursploeg heeft in het begin alles op alles gezet om de hoge stadsschuld terug te dringen.”
En terecht.
“Ja, heel zeker. Maar je komt dan op de duur in een situatie terecht dat er ook niks meer gebeurt. En als er dan plots problemen op je afkomen… Het Gildhof, de academies…”
Dat is allemaal niet nieuw.
“Nee, dat klopt. Problemen van jaren ver die nu samenvallen. Men talmt te lang om in actie te schieten. En nu komen de verkiezingen eraan. Niet alleen op het vlak van cultuur heeft men de voorbije jaren en decennia te weinig geïnvesteerd om de stad Tielt op te kaart te zetten. Het motto in Tielt is vaak: ‘Doe maar gewoon, we zijn maar Tielt’. We mogen gerust wat meer ambitie tonen, heel zeker. Malpertuis is daar een goed voorbeeld van. Er is heel veel potentieel, maar het is meer een probleem van marketing. We moeten meer trots zijn op wat we doen en op wie we zijn. We moeten daarmee uitpakken. We hebben al die troeven.”
Was de collegesite een oplossing?
“Tja, een site voor vrije tijd en dienstverlening, ja. Met jeugd, cultuur, academies… Het is nu zo. Dat is de realiteit. Er zijn al veel plannen gemaakt. Niet alleen nu, ook in de vorige legislaturen.”
Gildhof: pas op 1 januari 2019 op volle sterkte
Na het leeghalen van de zaal en het verwijderen van het asbest wordt een totaal nieuwe toneelinrichting voorzien, met de modernste technieken. “Als er geen nieuwe lijken uit de kast vallen, hebben we nu zicht op een timing. Realistisch gezien is januari 2019 de nieuwe deadline, die haalbaar is. In het najaar gaan we nog voor een deel in Malpertuis programmeren, zoals we al jaren doen. Grotere evenementen zullen we dan in de Europahal plannen. Tot Nieuwjaar 2019 gaan het vooral activiteiten op locatie zijn. Vanaf januari 2019 kunnen we dan weer de grote, technische moeilijke optredens in de schouwburg plaatsen.”
Wat met het plan om van de Onze-Lieve-Vrouwekerk eventueel een tweede cultuurplatform te maken? “Een beleidsoptie, die heel veel geld zou kosten. Ik ben geen technicus, maar ik hoor van mensen die het kunnen weten dat die kerk ook een beetje ziek is. Vochtproblemen, een heel slechte akoestiek, betonrot… Men zou in die kerk dan een totaal nieuw gebouw moeten zetten. We zien wel wat er de komende maanden en jaren wordt beslist. Nu gaan we voluit weer voor de opening van het Gildhof.” (LVA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier