Gastcurator Dirk Pauwels geeft tijdens deze lopende editie van TAZ graag asiel aan een vleugje morosofie, of de leer van de waanwetenschappen.
Binnen die context ging Martin Heylen in Mu.ZEE aan de babbel met Ben Kockelkoren die al direct liet blijken dat hij niet wilde gecatalogeerd worden als morosoof. Niet dat de omschrijving besmettelijk is, maar hij vindt van zich zelf dat hij geen waanideeën verkondigt.
Integendeel hij is ervan overtuigd een waarheid in pacht te hebben die alleen ooit nog eens zal ontdekt moeten worden. De feiten: tijdens een wandeling in de Franse Cévennes, nu precies 20 jaar geleden, vindt kunstschilder Ben Kockelkoren drie gelijkaardige stenen die precies in elkaar passen. Wat later vindt hij nog meer stenen die refereren naar (prehistorische) menselijke skeletonderdelen. Meer dan gepassioneerd keert hij na die vakantie voor 6 maanden terug naar die streek en vindt er nog meer dergelijke stenen.
“Dat kon onmogelijk een speling van de natuur zijn. Het zijn volgens mij onconventionele, fossiele getuigen van levende wezens, die vele eeuwen geleden op aarde leefden. Kockelkoren denkt aan een mogelijks rampscenario zoals in Pompeï. Echte wetenschappers kreeg hij nog niet overtuigd, maar hij voelde zich alvast gesterkt door de verwondering in de ogen van interviewer Martin Heylen. En zelf troost hij zich met de gedachte van die filosoof die ooit de waarheid volgens 3 stadia omschreef: eerst wordt erom gelachen, dan ontstaat er zelfs tegenkanting, maar uiteindelijk wordt die waarheid aanvaard als een vanzelfsprekendheid waar kennelijk niemand ooit aan getwijfeld heeft.
Ondertussen bracht Kockelkoren karrenvrachten stenen mee uit Frankrijk. Vandaag is een groot deel in museale opstelling te genieten in de tentoonstelling ‘Het museum van de eigenzin’ op de tweede etage van Mu.ZEE. Nog tot 12 november e.k.
(ML)
Theater Aan Zee
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier