Hij maakte 76 jaar lang deel uit van het Kuurnse koorleven en zong zowel bij Scola Gregoriana als het Kuurns Gemengd Koor. Met spijt in het hart zegt hij vandaag het kerkzingen echter vaarwel. Aanhoudende gezondheidsproblemen dwingen Jan Linclau tot het harde besluit. “Ik werd altijd gesteund door mijn echtgenote, gelukkig maar”, kijkt Jan terug op zijn lange carrière.
Het was even schrikken voor Sentenaar Jan Linclau (86) toen hij plots zijn naam hoorde vallen vlak na de zondagsmis in de Sint-Michielskerk. Uit dankbaarheid voor zijn 76 jaar lange inzet bracht het Kuurns Gemengd Koor met een toespraak en een fotoschilderij hulde aan hun Jan.
Solo met kerst
“Ik begon als tienjarige knaap als misdienaar op Sente”, vertelt hij. “Maar al snel maakte ik ook deel uit van het mannenkoor van Sint-Katrien. Blijkbaar had ik wel talent want ook op mijn lagere school mocht ik op het jaarlijkse kerstfeest de solo voor mijn rekening nemen.”
Dat Jan de muziekmicrobe in zich had, was dus snel duidelijk. “Ik kom wel enigszins uit een muzikale familie, dat klopt. Notenleer heb ik eigenlijk nooit gevolgd, maar als ik een lied pakweg vijf keer hoor, ken ik het vanbuiten”, glimlacht hij. “Vooral de gregoriaanse gezangen. Dat zijn echt mijn favorieten.”
Kapotte knieën
“Na mijn huwelijk met Marie-Hélène Decock verhuisde ik naar het centrum van Kuurne. Ik sloot me nagenoeg meteen aan bij het mannenkoor dat toen gedirigeerd werd door koster Antoon Hellyn. Omdat het zingen me echt vast had, werd ik later ook lid van het Kuurns Gemengd Koor”, zegt de tenor. “Een veeleisende hobby, maar gelukkig werd ik altijd gesteund door mijn echtgenote. Ik was ook bestuurslid, verantwoordelijk voor de partituren en hield me vaak bezig met het archief. Dat Marie-Hélène altijd achter mij stond, doet me dan ook veel deugd.”
Tijdens zijn decennialange carrière trok Jan geregeld naar provinciale tornooien. “Vaak met succes”, knipoogt hij. “Ik heb me altijd enorm gejeund in het koor, maar de laatste jaren willen de knieën niet meer mee. De kerktrappen oplopen tot aan het repetitielokaal is een te zware opgave geworden, het gaat gewoon niet meer. Het is met pijn in het hart dat ik stop, maar ik moet ook aan mijn gezondheid denken.” (BRU)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier