“Elk jaar organiseerden we een pronostiek onder de familie”

Op zaterdag 13 mei vindt in Kiev de grote finale van het Eurovisiesongfestival plaats. Boezemvrienden Heike Cuyle (25) uit de Marktstraat en Gregory Espeel (29) uit de Ridder de Ghellinckstraat kijken ernaar uit: “Elk jaar zitten we gekluisterd voor de tv. De acts zijn altijd heel spectaculair, maar de puntentelling is het allerleukste van de show”, klinkt het.

Heike en Gregory zijn al jaren gepassioneerd door het Eurovisiesongfestival. Elk jaar spreken ze dan ook af om samen naar het festival te kijken. Voor Heike is de avond van het festival altijd heel speciaal geweest. “Vroeger zat ik met mijn ouders voor de buis. Het was een toffe avond. Er kwamen dan ook al eens speciale hapjes op tafel. Het was een soort traditie om altijd te kijken”, geeft ze aan.

Pronostiek

Ook Gregory kijkt al lang naar de show: “Als kind vond ik de show prachtig. Samen met familie of vrienden beoordeel ik dan de kandidaten. We durfden al eens een pronostiekje te organiseren. Als België dan niet bij de kanshebbers zit, dan supportert iedereen voor zijn gepronostikeerd land”, vertelt hij.

Na al die jaren kijken, is het voor de twee vrienden moeilijk om er één topnummer uit te kiezen. Ze kunnen wel onmiddellijk enkele onvergetelijke momenten voor de geest halen. “Ruslana van Oekraïne, Lordi uit Finland of Conchita Wurst uit Oostenrijk vonden we echt fenomenaal. Later worden die liedjes dan wel grijsgedraaid op de radio, maar al van in het begin voelde je dat die nummers iets hadden”, oordelen ze. De politieke kant van het Eurovisiesongfestival is niet aan hen besteed. “Conchita Wurst en Dana International gaven wel een sterk signaal doordat ze transgender zijn, maar sommige uitreikingen zijn puur politiek. De winst van Oekraïne vorig jaar was zo’n geval. Het beste liedje won niet”, meent Heike.

Vreemde genres

Voor België, en dan vooral Vlaanderen, is de relatie met het Eurovisiesongfestival lang niet altijd geslaagd. “De stijl Vlaamse liedjes is niet internationaal genoeg. Sergio of Kate Ryan brachten wat wij graag horen, maar we eindigden helemaal niet hoog. Tom Dice werd zesde met een rustig nummer. Dat was al veel beter. Zo moeten ze het blijven doen”, raadt Heike aan.

Gregory geeft nog een beter voorbeeld: “Loïc Nottet verraste iedereen met een vierde plaats. Het nummer was een vreemd genre en het viel op. Ik ben nog altijd fan van hem”, zegt hij. Voor ons land gaat de Waalse Blanche dit jaar naar Kiev. Gregory en Heike hadden toen we het interview afnamen nog niet naar het nummer City Lights geluisterd. Bewust, menen ze: “Zo kunnen we objectief vergelijken als we het samen met de andere liedjes voor de eerste keer horen. De Belgische media bombarderen onze liedjes meestal tot topfavoriet. Wij bekijken het meer vanop een afstand, maar supporteren uiteraard wel voor België”, leggen ze uit.

Ze weten dat de kans klein is dat België met de hoofdprijs naar huis zal terugkeren. Toch blijven ze hopen dat het ooit nog eens gebeurt. “Als wij het Songfestival zouden winnen, dan moeten we dat het jaar erop organiseren. Reken dan maar dat wij erbij zullen zijn!” besluiten ze.

(NVR)