Eigen Kweek: over groene blaadjes, showstelende West-Vlamingen en de nieuwe betekenis van SOS Piet

© © VRT
Redactie KW

Nee, meneer, niet alle acteurs in ‘Eigen Kweek’, de nieuwe spraakmakende serie op Eén over een landbouwersgezin dat zich noodgedwongen op de cannabisteelt gaat richten, bedienen zich van vloeiend West-Vlaams volgens het Wijtschaatse boekje. Maar dat waren wij als kijker al snel vergeten, met dank aan de prima verhaallijnen.

“Omdat de reeks niet werd ondertiteld en er nogal vaak in ‘verkavelingsengels’ zal worden gesproken, kan wie dat wil ook via pagina 888 op Teletekst alsnog ondertiteling toevoegen. Veel plezier met Eigen Kweek.” Een streekdialect dat een waarschuwende handleiding vraagt én eens niet spontaan wordt ondertiteld: wij als West-Vlaming glimden al van chauvinistische trots bij de aankondiging van wat mogelijk de televisionele hype van het najaar wordt – als ze dat al niet ís. Ge ku gieder in Brussel us wél verstoan, aj e bitje moeite doet. Bedankt Gerrit Callewaert, je inspanningen werpen hun vruchten af.

Etwien uut Duffel zeht hin enni, enni

Al snel bleek het met dat onverstaanbare koeterwestvlaams trouwens wel mee te vallen: Jos Welvaert bijvoorbeeld, gespeeld door Dirk ‘Michel Drets’ Van Dijck, bleek in de openingsscène eigenlijk al van het Antwerpse Duffel (spreek uit als ‘Duuffel’) afkomstig en kreeg zo dus een vrijgeleide van de scenaristen om het in ‘Wietschate’ niet zo nauw te nemen met de ‘enni’s’ van deze wereld. Maar Maaike Cafmeyer, die er als agente Chantal Vantomme bijzonder bevallig uitzag met die donkere coupe, gooide daar al gauw plat Houtlands tegenaan en ook Wim Willaert, ook bekend van de fictiereeks Red Sonja (ook al met Sien Eggers, die nu de rol van moeder des huizes speelt) en van het vrolijke balorkest De Dolfijntjes (aan de zijde van Wim Opbrouck) deed als de ouder wordende vrijgezel Frank Welvaert zijn duit in het zakje.

I have new aftershave up, smells it good?

Ons linkerbeen eraf als zijn personage niet de meeste oneliners zal opleveren. Iemand suggereerde het al op Twitter: “Dit sméékt om een soundboard.” I have new aftershave up, smells it good?, vraagt hij aan zijn uit de Filipijnen overgekomen nieuwe vriendin, voor wie hij vooralsnog wat schrik heeft. We zullen ongetwijfeld de enige niet zijn geweest die bij dat eerste Engels-with-hair-on aan die boeren en die Polen uit Man Bijt Hond moest denken. “When you, driver, see obusios, stop machine, en ollemolle wegloopn.” Maar goed, voorlopig is hij nog wat benauwdios van zijn Julita.

Breaking Bad van de Westhoek

Dat de makers zich door die hilarische boerenpsalm hebben laten inspireren, lijkt buiten kijf te staan, maar we zagen nog andere gelijkenissen opduiken. Een man in de late nazomer van zijn leven, die plots een tegenslag te verwerken krijgt. Die dit grote geheim voor zichzelf wil houden maar wel moet zien dat de eindjes financieel aan elkaar geknoopt kunnen blijven worden. En die daarvoor vlucht in de criminaliteit en drugs wil gaan verkopen. Walter White, iemand? Breaking Bad, rings a bell? Niet dat we er om malen: Eigen Kweek vloog voorbij voor we er erg in hadden, we hadden een dik half uur relaxt in de zetel gehangen en nu en dan de slappe lach gehad. En dat allemaal zonder groene blaadjes of rokershoestjes, maar met dank aan billenkletsers als ‘Viagra, dat is mijn SOS Piet’ (door Lucien Busschaert, gespeeld door Rudi Delhem, die dertigers uit hun jeugd nog kennen als uitbater van Het Melkhuisje – het kan verkeren met cafébazen), grappige scènes én voor West-Vlamingen bekende locaties en muziek. “Kiek, de Grote Markt van Ieper! Ort, een nummer van Preuteleute! En eentje van Kenji Minogue! Kiek, de zetellift van Westouter! En nog zo’n West-Vlaming die van lieverlee zijn wederhelft in de Filipijnen is gaan halen!”

Onwarskienlijk Filipienlijk?

Want yep, zo zijn er aardig wat in onze provincie – en daarbuiten misschien ook, maar daar hebben wij nu eenmaal minder zicht op. Als er al iémand aanstoot aan deze reeks zou kunnen nemen, dan zullen het niet de taalpuristen zijn, of drugsjagers die vrezen dat het in beeld brengen van een armtierige cannabisplantage in een familietent en de joint venture die vader en zoon daaromtrent sluiten, zal aanzetten tot massaal wietverbruik. Het zullen misschien wél de vele Filipijnse vrouwen zijn, die al tientallen jaren lief en leed delen met hun Vlaamse echtgenoot, en zich nu in hun eer gekrenkt voelen terwijl ze daar zij aan zij naar de nieuwe familiereeks op Eén zitten te kijken. Hopelijk niét met een meter afstand tussen hen in. Maar we voelen aan ons water dat ook dát niet nodig zal zijn, eens de reeks verder vordert. Alles komt goed, want het is televisie. En gisteravond hebben blijkbaar al meer dan een miljoen Vlamingen gekeken, of één op drie kijkers op dat moment.

(FJA)