Eerbetoon aan Herman Verschelden, stichter van Theater Malpertuis in Tielt

Een beeld van Herman Verschelden uit 2007. "Hij zou zichzelf dat ongetwijfeld ontzegd hebben, maar nog een keer in de kijker zetten wie hij was, het mag gerust", aldus zoon Maarten. © Foto a-RA
Redactie KW

Op 21 september 2017 overleed Herman Verschelden, die voor veel Tieltenaren altijd ‘de stichter van Theater Malpertuis’ zal blijven. Hij koos zelf voor een intiem afscheid, maar voorzitter van de raad van bestuur Wim Vanseveren en jongste zoon Maarten Verschelden willen op zaterdag 7 april met een herdenkingsavond in Theater Malpertuis passend hommage brengen aan de veelzijdige man. “De behoefte aan een laatste eerbetoon was bij veel mensen nog aanwezig”, zegt Maarten.

Maarten Verschelden, die ondertussen in Mechelen woont, maakt enkele dagen voor de hommage graag wat tijd vrij voor een vooruitblik. “Mijn vader wou zelf een bescheiden afscheid, zonder de spreekwoordelijke toeters en bellen en dat hebben we gerespecteerd. In intieme kring, in ‘zijn’ Malpertuis en zonder daar ruchtbaarheid aan te geven. De uitvaart was door hemzelf in hele grote mate vooraf geregisseerd. Alleen, we merkten toen al dat heel wat mensen een beetje op hun honger bleven zitten. Dat kwam ook voorzitter van de raad van bestuur en persoonlijke vriend Wim Vanseveren ter ore en hij polste of we toch niet een aantal mensen warm konden maken voor een hommage. De avond is er dus in de eerste plaats voor zij die nog even willen stilstaan bij, en eer betuigen aan, mijn vader. Het is een vorm van geven, zoals hij zo vaak gegeven heeft. Mijn vader zou zichzelf dat ongetwijfeld ontzegd hebben, maar nog een keer in de kijker zetten wie hij was, het mag gerust.”

Een lach en een traan

De titel van de avond ‘De roeping van de vrijheid. Een hommage aan Herman Verschelden’ is geïnspireerd door de solo ‘De roeping van de mens’, waarvan Herman 77 voorstellingen speelde tussen 1987 tot 1989. Maarten: “We hebben geprobeerd om er een zinnige, niet-klassieke hommage van te maken. Mijn vader zou dat zelf nooit gewild hebben, maar het past in dit kader om een beetje rebels te zijn. Hij was dat ook, zijn leven lang. (lacht) Al hebben we er wel over gewaakt om er geen tweede uitvaart van te maken. Het mag op een gepaste manier emotioneren, zonder triest te zijn. Een lach en een traan. Ik ben me ervan bewust dat de grens tussen beide soms flinterdun is, maar bedoeling is dat het gezien mag worden, zonder pijnlijk te zijn. Nu, Wim Vanseveren verzorgt de interviews en legt ongetwijfeld meer dan voldoende professionaliteit aan de dag om dat voor een stuk ook te bewaken en niet te verglijden in uitersten. Zelf praat ik de avond vooral aan elkaar.”

“Het mag op een gepaste manier emotioneren, zonder triest te zijn” – Maarten Verschelden

Wim Vanseveren en Maarten Verschelden zochten en vonden een vijftal kapstokken om de herdenking aan op te hangen. “Mijn vader was veel meer dan Theater Malpertuis, dus als je de man wil herdenken, moeten toch een aantal facetten aan bod komen. We beginnen dus bij zijn jeugd in het Oost-Vlaamse Sinaai, de internaatsjaren in het Sint-Jozefscollege, zijn studies en de terugkeer naar Tielt als leraar in datzelfde college. Vervolgens komt het theater aan bod, aan de hand van getuigenissen en interviews met mensen die daarin een rol hebben gespeeld.”

“Hij gaf tijdens zijn leven ook heel wat kennis en vaardigheden door. Als leerkracht in het college, maar ook in de Stedelijke Academie voor Muziek en Woord en het Gentse Conservatorium. De docent, pedagoog en mentor die hij was, komen in luik drie naar voren. Luik vier focust op zijn veelzijdigheid als cultuurmens, als lezer, als regisseur, als drijvende kracht achter organisaties en als kunstenaar. In het vijfde en laatste luikje spreken mijn broer Wim en ik tot ons vader via zelfgeschreven teksten.

Eerbetoon aan Herman Verschelden, stichter van Theater Malpertuis in Tielt
© Foto a-RN

Het slotwoord is voor Herman Verschelden zelf, in de vorm van de videoregistratie ‘De roeping van de mens’, waarmee hij solo twee jaar toerde, gebaseerd op teksten van Multatuli.

Eenmalig gebeuren

“Hij verdient de laatste spotlights, ook al zou hij ze zelf niet opzoeken. Met beeldmateriaal, bepaalde fragmenten, interviews, verhalen en twee muzikanten die een viertal stukken brengen zou een mooi lappendeken moeten ontstaan. Een persoonlijke invulling van wie Herman Verschelden was. De grote lijnen van de avond zijn duidelijk, maar de concrete invulling is niet echt vooraf bepaald.”

De hommage is een eenmalig gebeuren, die effectief tegemoet komt aan een bestaande behoefte. De 140 beschikbare plaatsjes waren in een mum van tijd weg. “We hebben allereerst een aantal mensen uitgenodigd. Daarna hebben we het opengesteld en de vraag bleek eigenlijk groter dan de beschikbaarheid. Dat illustreert inderdaad dat er nood aan is. Hij heeft veel mensen geraakt, op een of andere manier”, rondt Maarten Verschelden af.

(Ruben De Vooght)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier