Een reeksje van zes

© (Foto VRT-Lander Loeckx)
Redactie KW

Het einde van het jaar wenkt en dan is het lijstjestijd. Sta mij toe mij te wagen in deze jaarlijkse polonaise en mijn huidige top zes van Vlaamse fictiereeksen met u te delen. Een niet eens zo zware opdracht voor mij, want ik volg er sowieso maar zes.

6. ‘Thuis’ – Hé-lé-máál heb ik het gehad met Frank Bomans en zus en zo. Willen ze die Guy eindelijk eens bij de lurven vatten, ja ? En kan er iemand die Rafaël uit het scenario schrijven, want ik ben die kierewiete maniertjes van hem zo beu als kouwe pap ? Omdat mijn huisgenote (mijn thuisgenote, hahaha) erop staat om dagelijks te kijken, staat ook onze televisie er dagelijks op en omdat het alternatief de afwas is…

5. ‘Rang 1’ – Begon veelbelovend, maar intussen krijg ik de boodschap ‘Geld maakt niet gelukkig’ iets te nadrukkelijk in de maag gesplitst. Want mocht ik de Lotto winnen, ik zou nochtans wél gelukkig zijn, ha !

4. ‘Kiekens’ – Vind ik ook na twee afleveringen bijlange niet slecht, een mening die niet bepaald gedeeld wordt door de rest van de wereldbevolking. (En ja, ik heb deze laatste passage ‘geknipt en geplakt’ uit mijn bijdrage van vorige week. Mag het ?)

3. ‘Zingaburia’ – Nieuwkomer, op zondag op Ketnet. Bedoeld voor kinderogen en -oren, maar ik mag de absurde humor en ongebreidelde fantasie van Hugo Matthysen wel smaken. Ik genoot in de eerste aflevering zonder mate van de poetszieke Koning Sop. Dat die ‘hou het proper’ zei in plaats van ‘goeiedag’ : ik moest daar om lachen.

2. ‘Red Sonja’ – De eerste aflevering had ik nog gemist, ‘shame on me’, maar deze tragikomische Canvas-reeks lijkt alles in huis te hebben om aan te slaan ten hoofde Cornette : een sterk verhaal, een schitterende hoofdrolspeelster (Sien Eggers) en een rist bijrollen die niet eens hoeven onder te doen. Ik denk hier aan het West-Vlaamse kwartet Degand-Willaert-Pinoy-Ramoudt en een Charlotte Vandermeersch in Vandermmmmmmmmeersch-status. Rood is zó haar kleur…

1. ‘Van vlees en bloed’ – Jawel, een herhaling en dan nog een die volgens de makers te vroeg komt, maar het grote publiek smult er opnieuw van en ik smul maar wat graag mee. En dan heb ik het niet over de charcuterie in de etalage van de Vangenechtens. En nu krijg ik natuurlijk zin in champignonworst, parbleu !

(MiCo)