‘De babyfluisteraar’ – Ogilvie ? ‘O hilfe !’

Redactie KW

Ouders van piepjonge koters kunnen al eens tegen de wanhoop aanschurken. Ik spreek uit ervaring : voor er bij Michael junior (hij heet eigenlijk Leon) koemelk-allergie werd vastgesteld, zaten mijn huisgenote en ik geregeld met de handen in het haar. Tot we bij een kinderarts kwamen die ons wél ernstig nam en niet aan kwam draven met slap „Och, meneer, mevrouw, alle baby’s huilen wel een keer”-gesus. Waarop ik altijd de verleiding moest onderdrukken om daar dreigend aan toe te voegen : „En alle kinderartsen ook !”

Sinds een drietal weken, terwijl Michael junior boven vredig ligt te slapen na alweer een vrolijke dag in zijn jonge bestaan, stellen we ons wel eens de vraag of wij ons hadden durven wenden tot een creatuur zoals de ‘babyfluisteraar’. Het antwoord is : néé ! De Schot Derek Ogilvie teistert sinds kort de huiskamers als ‘De babyfluisteraar’. De man beweert van de paranormale soort te zijn en gedachten te kunnen lezen van baby’s en peuters. Helaas voor Derek ben ik van de ongelovige soort. En misschien ook van de bijziende soort, of vindt u ook dat die Ogilvie er een beetje uitziet als een jonge Rik Torfs, maar dan met het haar in de plooi ?

Terwijl de eerste Vlaamse aflevering vooral over stront ging (en dat ook wás), waren vorige week Liv en Viktor aan de beurt. De eerste sliep hoop en al één uur per nacht en mama en papa Liv waren dan ook „een beetje wanhopig”. Groot was echter mijn verbazing toen bleek dat zij intussen alweer zwanger was. Als ik nog maar suggereer aan mijn huisgenote om eens na te denken over een tweede, slaat zíj aan het krijsen en huilen. En ik daarna ook ! Dus wanhopig ? Nééhééh ! Na een ‘one-to-one-connection’ opperde onze babyfluisteraar dat de jonge ouders hun dochtertje een nieuw bed moesten kopen. Dat had de Ikea-fluisteraar hen ook kunnen zeggen…

Viktor had dan weer volgens zijn mama last had van „hele grote crisissen” : schoppen, slaan… Volgens Ogilvie was net mama het probleem („you’re a pain in the ass, mummy”), maar na een logeerpartijtje was het ook daar van eind goed, al goed. Ik ben oprecht blij voor die gezinnen, maar ik ben ook triest dat deze klinkklare onzin nog kan op tv, in belspelletjesloze tijden als deze. Hebben de Neveneffecten nog voer nodig voor een nieuw seizoen ‘Basta’ ?