50 jaar Malpertuis: “Als theatermaker probeer je te wegen op samenleving”

Piet Arfeuille. © Foto JA
Redactie KW

Theater Malpertuis wordt 50 jaar. De allereerste voorstelling zag het licht op 9 december 1967. Sinds 2009 draait artistiek leider Piet Arfeuille aan het roer van het Tieltse stadstheater. “De toekomst is aan de jeugd”, zegt hij met een vooruitblik op het feestseizoen.

Theater Malpertuis is al 50 jaar een sterk merk in de stad. Wat betekenen jullie voor elkaar?

“Theater Malpertuis is gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap. In eerste instantie is het dus onze taak om voorstellingen te maken die reizen door het hele Nederlandstalige taalgebied en zelfs daarbuiten. Dat ons huis in Tielt staat, geeft natuurlijk ook mogelijkheden. Vanaf mijn aantreden hier in 2009 hebben we diverse initiatieven genomen om ook voor de Tieltenaren iets te betekenen. We hebben onder meer onze deuren opengezet met het TODAY festival waarbij professionele theatermakers samenwerkten met liefhebbers. Zo wilden we iedereen hier welkom heten.”

Op welke manier is Tielt aanwezig in Malpertuis?

“Onze verankering in Tielt uit zich in verschillende projecten. Allereerst is er de samenwerking met cultuurcentrum Gildhof voor de programmatie. Voorstellingen die beter aarden in de intieme zaal van Malpertuis worden door Gildhof hier geprogrammeerd. Met de Academie voor Muziek en Woord werken we samen voor de aperitiefconcerten. Er zijn ook jongerenvoorstellingen die soms gevolgd worden door een nabespreking. De Muur is een tentoonstellingswand in onze foyer waarvoor we op regelmatige basis samenwerken met de Kunstacademie.”

Waaraan mag een bezoeker zich verwachten?

“Het theaterlandschap is veel veranderd de laatste jaren. Het is hybrider geworden. Beeldende kunstenaars maken voorstellingen, dansers en acteurs werken samen. Theater Malpertuis wil ook actueel zijn en dus niet alleen klassieke voorstellingen brengen. Zo proberen we voor vele soorten cultuurliefhebbers een aanbod te hebben.”

“We proberen nog altijd drempelverlagend te werken. Velen denken dat theater niets voor hen is, dat het te moeilijk is, maar nieuwe bezoekers worden, eens ze komen kijken, vaak positief verrast. We willen de boodschap meegeven dat niemand bang moet zijn om te komen, er is nog meer dan televisie.”

Hoe belangrijk is het om grenzen over steken en samen te werken met anderen?

“We werken dikwijls samen met andere theaterhuizen. Dat zorgt allereerst voor een inhoudelijke kruisbestuiving, maar kan ook financieel interessant zijn. Het is belangrijk om niet geïsoleerd in het theaterveld te staan. Onze voorstelling GAZ met Viviane De Muynck speelt volgend seizoen in Wallonië en Frankrijk. Het is een van de eerste keren dat we zo uitgebreid internationaal gaan, daar mogen we wel trots op zijn. Tegelijkertijd heeft dat een positief effect op Tielt, waar ons huis staat.”

Herman Verschelden : vele jaren bezieler van Theater Malpertuis.
Herman Verschelden : vele jaren bezieler van Theater Malpertuis.© RN

Je start binnenkort aan jouw negende seizoen als artistiek leider. Wat blijft je het meeste bij van de voorbije jaren?

“Een van meest dierbare herinneringen is de voorstelling Recht zal zijn wat ik zeg!. Twee pas afgestudeerden maakten in 2011 een gelegenheidsvoorstelling voor het TODAY Festival, het werd een stuk over deontologie in de politiek. Nadien is het stuk gaan reizen. Een van de laatste voorstellingen in Tielt nodigden we Johan Vande Lanotte uit om met het publiek in debat te gaan. Dat was zo’n succes dat we zijn blijven toeren en aan politici vroegen om zelf een redevoering te schrijven. Later zijn die gebundeld door Uitgeverij Lannoo. Zo hadden we onze eigen karavaan naar aanleiding van de verkiezingen in 2014.”

Als theatermaker probeer je te wegen op de samenleving, hoe relatief dat ook is. Omdat je hoopt dat mensen even iets anders gaan denken. Dat is waarom er kunst gemaakt wordt, kunst begint pas te werken in de ontmoeting.”

Waar wil Theater Malpertuis naartoe in de toekomst?

Vijftig jaar is een scharniermoment, we moeten dus de achteruitblik ruimte geven, maar de vooruitblik is minstens zo belangrijk. De toekomst is aan de jeugd. Met een cast van zeven jonge acteurs met verschillende achtergronden gaan we werken aan Europa in de herfst. Ik ga hen vragen hoe zij zich verhouden tot Europa. Dat het om de herfst gaat en niet de lente is een verwijzing naar het Europa van nu, dat op zoek is naar zijn identiteit. Ik vind het heel belangrijk om daar op dat moment over na te denken.”

(Jasmien Aernout)