Oma treft geen schuld bij dood Tristan (8)

Volgens het Nederlandse parket treft niemand schuld aan de verdrinkingsdood van Tristan Siegmund, het 8-jarig jongetje uit Passendale dat vorige zomer verdronk in de zwemvijver van een vakantiepark in Nederland.

Na negen maanden intensief speurwerk door het parket van Zeeland-West-Brabant is het onderzoek naar de verdrinkingsdood van Tristan Siegmund (8) afgesloten. De kleine jongen uit Passendale was op 5 juli samen met zijn oma Nelly – de moeder van zijn vader Lars – naar recreatiepark De Flaasbloem getrokken in het Nederlandse Chaam, vlakbij de Belgische grens. De twee installeerden zich aan de gloednieuwe zwemvijver van het park. Tristan trok meteen zijn zwembroek aan en ging ravotten in het water. Zijn oma, die ervan uitging dat de jongen al kon zwemmen, zag hem bovenaan de grote glijbaan staan, wachtend tot het zijn beurt was. Toen de vrouw even later nog eens keek, was Tristan nergens meer te bespeuren. Meteen werden de grote middelen ingezet en werd een zoekactie opgestart. Politie, brandweer, ambulances en zelfs een traumahelikopter repten zich naar De Flaasbloem. Het hele park werd uitgekamd, met bijzondere aandacht voor de zwemvijver. Drie kwartier nadat hij het laatst werd gezien, trof men het levenloze lichaam van Tristan aan in de vijver. Peter van der Linden, een brandweerman die ook op vakantie was in het park, probeerde de jongen nog te reanimeren, maar tevergeefs. Tristan Siegmund overleed in het ziekenhuis van Tilburg.

Twee verdachten

Omdat het mogelijk om een verdacht overlijden ging, werd meteen een autopsie uitgevoerd op het lichaam van Tristan. Al snel bleek dat er geen kwaad opzet in het spel was, hij was gestorven door verdrinking. Uit het verdere onderzoek bleek dat Tristan, nadat hij van de glijbaan was gegleden, bedolven raakte onder andere kinderen en er niet in geslaagd was om weer boven water te komen. Wel startte het parket Zeeland-West-Brabant een onderzoek naar schuldige nalatigheid. Twee mensen kwamen daarbij in het vizier: oma Nelly omdat ze onvoldoende aandacht gehad zou hebben voor de jongen en de manager van het vakantiepark omdat de zwemvijver mogelijk onveilig zou zijn. “Uit dit onderzoek is gebleken dat de oma, die op dat moment toezicht had op het kindje, niets te verwijten valt”, zegt woordvoerster Martine Pilaar van het Nederlandse parket. “Daarnaast is er geen oorzakelijk verband gevonden tussen het overlijden van het kind en de situatie rondom het zwembad op de camping. Om die reden heeft de parkmanager geen schuld aan het overlijden. We zullen dus niet tot vervolging overgaan.”

Geen contact

Voor Hilde Geyskens, de mama van Tristan, maakt het weinig uit of er nog een juridisch staartje komt aan de zaak. “Vervolging of niet, Tristan komt er niet mee terug. Ergens is het logisch dat er geen strafrechtelijke vervolging komt, want er is geen bewuste fout gemaakt. Door niemand. Ik nam de oma die op Tristan moest letten al van in het begin niets kwalijk en dat is nog altijd zo. Zij treft geen schuld. Zijn papa, dat is een ander verhaal. Hij had zijn moeder verteld dat Tristan kon zwemmen, wat niet zo was. Logisch natuurlijk dat ze dan minder aandachtig was aan die zwemvijver. Met de familie van Tristans papa heb ik geen contact meer, hoewel ik zijn oma – nogmaals – niets kwalijk neem.”

Hilde is ondertussen verhuisd uit Passendale en woont in Vlaams-Brabant. “Ik mis Tristan nog steeds heel hard. Het was zo’n lief manneke. Altijd lachen. Hij blijft voor altijd in mijn hart. Met mij gaat het, alles bij elkaar gezien, relatief goed. Ik ben sinds een week of twee terug aan het werk en dat doet mij deugd. Ik moet vooruit, Tristan zou het ook zo gewild hebben. Ik heb wel nog altijd contact met de mama’s van Tristans klasgenootjes bij Klavertje Vier in Moorslede. Ook zijn allerbeste vriendje hoor ik nog geregeld, of zie ik op videochat. We houden contact via Facebook. Ik weet dat er nog heel veel over Tristan gepraat wordt. Zijn foto hangt ook nog altijd uit in de klas en gaat mee met zijn klasje tot ze in het zesde leerjaar zitten en afstuderen. Zo blijft Tristan met zijn voormalige klasgenootjes mee evolueren.”

Directeur Lisa Theuninck van Klavertje Vier bevestigt: “We houden een herinneringsdoos bij. Elk jaar steken we daar de klasfoto in en ook de knutselwerkjes die Tristan gemaakt zou hebben. Zo kunnen we aan de mama en de papa van Tristan nog iets geven wanneer zijn klasgenootjes onze school verlaten na het zesde leerjaar. We merken dat sommige kinderen nu wel praten over Tristan, terwijl ze dat meteen na het noodlottige ongeval nog niet konden. We vangen die kinderen samen met de ouders en de grootouders op door met hen te praten en hen tekeningen te laten maken.”

Gevraagd naar een reactie, verkiezen de oma en de vader van Tristan niet te reageren op het nieuws over de seponering van het dossier.