Annemie Hulpiau (63) en haar man verweerden zich donderdagavond opmerkelijk dapper tegen twee gewapende overvallers in juwelierszaak Hulpiau. “Bang was ik niet, kwaad wel”, zegt Annemie, die vrijdag de winkel alweer opende. Alsof er niets gebeurd was.
Annemie Hulpiau (63) ontving vrijdag haar klanten zoals op andere dagen. Vriendelijk, met de glimlach. Ook als zaakvoerder Sam Hulpiau (36), die momenteel op reis is, aan de telefoon hangt. “Tuurlijk hoef je niet te komen. Alles is tiptop in orde. En de bewakingsbeelden zullen we sparen om te tonen aan de kleinkinderen. Dat ze zien hoe sterk ‘moema’ wel is”, lacht Annemie. Frappant, na wat ze samen met haar man Hans Van Rickstal (65) de avond voordien had meegemaakt.
Overval
Twee klanten bleken iets voor 18 uur andere bedoelingen te hebben in de bekende juwelierszaak. Een van de verdachten wandelde naar de bureaus achteraan. Toen Hans hem daarover aansprak kreeg hij plots een geweer tegen het gezicht. “Op dat moment staat je hart even stil. Zoiets verwacht je niet”, zegt Hans. De man werd achteraan in de bureau geduwd. Annemie werd in de keuken gesleurd. “De ene dader was een boom van een vent. Zeker 100 kilogram. Hij ging boven op me liggen en legde zijn hand op mijn mond. Toen was ik toch even paniek”, zegt Annemie. Lang duurde de angst evenwel niet. Toen de tweede dader moeite had met het knevelen van de handen van Hans, wisselden de verdachten van positie. “De tweede verdachte was een pak kleiner. Ik kon in zijn ogen kijken. Plots was ik niet meer bang, maar vooral kwaad”, zegt Annemie. Ze slaagde er in om de spanbandjes rond haar pols los te krijgen. Ze kon zelfs de hand van de dader grijpen en het wapen naar hem richten. “Ik had nooit verwacht dat ik zo zou reageren. Maar ik werk al 50 jaar in deze zaak. Dat geef je niet zomaar af.”
Zonder buit
Op dat moment wisten Annemie en Hans wat hen te doen stond. Tijd winnen. “Zonder af te spreken begrepen we elkaar. Ik zei dat ik niks zag zonder mijn bril op de grond. Dat mijn man hartpatiënt was. Allemaal verzonnen”, zegt Annemie. Het fysieke en verbale verweer werkte. De daders liepen naar de voordeur. Hun overval was al zo’n zes minuten bezig. Te lang. Ze kozen het hazenpad, zonder buit. “Nooit eerder duwde ik met zoveel plezier op de knop om de deur te openen. Eens ze buiten waren, was ik toch even van de kaart”. De politie startte meteen een onderzoek op, onder andere op basis camerabeelden in de zaak en in het straatbeeld. De daders zijn vooralsnog niet gevat. Hans werd met een bebloed gezicht naar het ziekenhuis gebracht, maar mocht de avond zelf al naar huis. “Of ik goed geslapen heb? Ah, een goeie druppel doet wonderen”, lacht Hans.
(DJ – foto DJ)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier