Een kind van 9 achter het stuur van je Porsche zetten? Serieus?

U en ik, we zijn verontwaardigd. En terecht. Een kind van amper negen jaar oud zet je niet achter het stuur van een auto, hoe sterk de carrosserie daarvan ook mag zijn.

Wat bezielt een volwassen man om een kind achter het stuur van zijn Porsche te laten plaatsnemen en die eens een joyride door het centrum van Jabbeke te laten maken? Waarom beslist die om dat ook nog eens allemaal te gaan filmen, intussen de opzwepende muziek uit de boxen nog ‘een tandje’ luider te zetten en zowaar de licht bevreesde knul aan te sporen om nog wat harder te gaan? Te veel geld, te weinig verstand?

Schandalig en onverantwoord

Ik loop er nu al de hele dag mijn hoofd over te breken, simpelweg omdat ik dit niet kan vatten. Wie weet brengt het onderzoek binnen afzienbare tijd wel meer duidelijkheid en duiding, of – stel je voor – organiseert de man in kwestie zowaar een persconferentie om ook eens zijn versie van de feiten te geven. Al zal hij toch serieus zijn tenen mogen uitkuisen om ons van zijn gelijk te overtuigen, me dunkt.

Misschien was het het jongetje zelf dat eens had gevraagd om achter het stuur te mogen kruipen, en kwam van het een het ander. Misschien is de man gewoon een vriend des huizes die eens indruk wilde maken, hetzij op de jongen, hetzij op de giechelende mama op de achterbank? Ik weet het niet en eigenlijk hoéf ik het ook niet te weten. Wat ik wél weet, is dat zulk gedrag ronduit schandalig en onverantwoord is. In een bolide van dergelijk merk mag je dan misschien wel bijzonder veilig zitten, maar feit blijft dat de jongen zich meer dan eens moet uitrekken om boven het stuur te kunnen kijken en dus amper zicht heeft op wat zich voor hem op de openbare weg afspeelt.

Dit is geen aftands Fiatje

Wat als er plotseling een fietsertje uit een zijstraat komt gereden en hij het niet meer kan ontwijken? Een volwassen iemand die per ongeluk een andere weggebruiker de dood injaagt, die wacht al jaren van trauma’s en te verwerken gevoelens van spijt, schuldbesef en dergelijke meer. Wie wil nu het risico nemen dat een jongen van 9 zoiets te wachten staat? Wat als hij in een paniekreactie het verkeerde pedaal indrukt? Het is geen afstands Fiatje uit 1983 dat dan amper drie kilometer per uur zal versnellen, maar een messcherpe moordmachine waarmee dit knaapje zich voortbeweegt. Van nul tot honderd in zoveel seconden, je kent dat wel. Eén verkeerde inschatting, en er komen vodden van.

Het argument dat de volwassene vlakbij is en wel kan ingrijpen als dat nodig zou blijken, is behoorlijk zwak. Het lijkt erop dat deze jongen niet voor het eerst met een auto rijdt – hij gaat wel erg vlotjes om met de pinkers en dergelijke meer – en je zet de kat zo bij de melk: de stap, om er op een mooie dag eens helemaal solo vandoor te gaan voor een ritje, is zo al meteen merkelijk een stuk kleiner gemaakt.

Passende straf graag

Schrijnend is het bovendien om te zien hoe het jongetje zelf lijkt te beseffen dat dit toch allemaal wel behoorlijk riskant is. Nee nee, hij zal geen plankgas geven hoor, tempert hij, maar de op sensatie beluste cameraman spoort hem aan om toch eens ferm door te trekken. Onvoorstelbaar. Hier hoort een passende straf bij, eentje die hopelijk niet zomaar met een stapeltje bankbriefjes afgekocht kan worden.