Diaken Ivo Poppe ontkent moord op Irma Parmentier

© BELGA
Redactie KW

Op het assisenproces tegen Ivo Poppe (61) heeft de beschuldigde in zijn verhoor toelichting gegeven bij de moorden op vier familieleden.

Aan de feiten op zijn patiënten heeft hij geen concrete herinneringen. De diaken uit Wevelgem ontkende formeel de moord op Irma Parmentier (74) op 4 december 1993.

In het tweede deel van het verhoor stond voorzitter Bart Meganck eerst stil bij de feiten die Poppe bekend had. Op 30 september 1978 bracht de beschuldigde zijn grootoom Maurice Vanhaverbeke (79) met een kussen om het leven. “Ik had een goeie band met hem. Mijn medelijden was zo groot toen hij begon te sukkelen. Ik hoopte dat de dood spontaan zou intreden, maar dat duurde zo lang.” Poppe kon zich nog alle details herinneren. “Ik ruik nog de geur van de kamer waar hij lag. Na een minuut of twee voelde ik de spiertonus verslappen en was de dood ingetreden. Hij was al zo uitgemergeld en verzwakt dat hij geen weerstand bood.”

Hij zei op voorhand dat ik hem moest helpen als het zover zou komen

Zijn andere grootoom Leo Vanhaverbeke (81) was al in comateuze toestand toen de beschuldigde op 17 mei 1986 lucht in zijn aderen injecteerde. “Hij zei op voorhand dat ik hem moest helpen als het zover zou komen. Ik had een geschikt moment afgewacht, tijdens de koffiepauze van mijn collega’s.” Ivo Poppe zorgde als verpleger zelfs voor de administratieve afhandeling van het overlijden. “Het is eigen aan de job om stressbestendig te zijn“, verklaarde de beschuldigde. “Maar het is niet eigen aan de job van een verpleger dat hij bewust mensen doodt”, reageerde de voorzitter.

In 2004 kreeg Gerard Vercaemer (80), schoonvader van de beschuldigde, een hersenbloeding door een val van de trap. “Daardoor was hij in vegetatieve toestand, er viel geen beterschap meer te verwachten. Ondertussen had ik het plan opgevat om in die hopeloze situatie het overlijden te bevorderen.” Onmiddellijk na de feiten van 3 april 2004 belde de diaken zijn vrouw op. “Mijn hart brak toen ik hoorde hoe ontgoocheld ze was dat ze naar huis was vertrokken. Op dat moment had ik enorm veel spijt, dat kan ik mezelf niet vergeven. Ik mag blij zijn dat ze nog op bezoek wil komen. Ik hoop dat ze me niet in de steek laat, maar ze zou alle reden hebben om mij te verlaten. Ze doet inspanningen om mij te vergeven.”

Ik wilde haar behoeden voor aftakeling, waar ze enorm veel vrees voor had

Ten slotte bracht Ivo Poppe op 27 januari 2011 ook zijn moeder Ivonna Vanhaverbeke (90) met luchtembolen om het leven. “Ik wilde haar behoeden voor aftakeling, waar ze enorm veel vrees voor had. Ik wilde haar dat niet aandoen.” Tijdens het verhoor vertelde de beschuldigde plots dat er wel over euthanasie gesproken was. “Vroeg of laat was ze dat wel van plan. Ik ben zelfs papieren gaan halen in het gemeentehuis, maar die zijn nooit ingevuld. Alles is zo vlug verlopen dat we er niet aan gedacht hebben.”

Bij het begin van het onderzoek stelde Poppe met behulp van zijn agenda’s een lijst van ruim 50 mogelijke slachtoffers op. “Ik heb in te korte tijd al die namen overlopen, dat was eigenlijk niet mogelijk. Het waren gokken, het sloeg nergens op. Die lijst mag je gewoon scheuren, hij is totaal waardeloos.” In die periode bekende hij ook de moord op Irma Parmentier (74) in 1993. “Ook daar ben ik uit de bocht gegaan. Ik heb dat domweg toegegeven zonder dat ik er herinneringen aan had.”

Voorzitter Bart Meganck confronteerde de beschuldigde met zijn gedetailleerde verklaringen over Parmentier. “Het was de grootmoeder van een collega, ik zou het wel geweten hebben als ik het bij haar gedaan had. Ik pleit daar onschuldig.” Nochtans vertelde Poppe uitgebreid over de gezondheidstoestand van de vrouw. “En toch heb ik het niet gedaan, het hield geen steek. Haar overlijden was onverwachts, maar niet door mijn toedoen.”

Het verhoor zal dinsdagochtend afgerond worden. Daarna komen met de speurders en de onderzoeksrechter de eerste getuigen aan het woord.

(BELGA)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier