Op het assisenproces tegen Danny Tack (47) heeft voorzitter Boudewijn Desmet maandag de beschuldigde verhoord.
Tack hield vol dat Suzanne Timmermans (46) op 12 mei 2011 in Westende als eerste met een mes uithaalde.
Bij het begin van het verhoor vertelde de beschuldigde over zijn gelukkige jeugd. “Mijn vader was de broer van Sylvain Tack, van de Suzy Wafels en Radio Mi Amigo. Hij was een heel joviale man en mijn moeder een heel warme vrouw.” Na de plotse dood van zijn vader kreeg Danny Tack te maken met de nieuwe partner van zijn moeder. “Ik heb serieuze slagen gekregen van die mens. Hij wou streng zijn, maar leefde zijn eigen strengheid niet na.”
In 2002 leerde de beschuldigde in Brussel Suzanne Timmermans kennen. “We zijn dakloos geworden toen Suzanne ons appartement heeft opgezegd en ervandoor is gegaan met de waarborg en een andere jongen. Na een tijdje waren we opnieuw samen, maar we zijn dan wel een jaartje dakloos gebleven.” Uiteindelijk trok het koppel naar Middelkerke. Volgens de beschuldigde wilde zijn partner absoluut naar de zee verhuizen.
Tack legde uit hoe hij de vele problemen van het slachtoffer probeerde te verhelpen. “Ik was heel fier dat we die heroïneverslaving stilaan hebben kunnen afbouwen. Voor haar HIV-probleem heb ik dan ook een dokter gezocht in de streek.” De beschuldigde kreeg in 2006 zelf af te rekenen met een chronische pancreasontsteking. “Dat is een kanaaltje in de pancreas dat telkens verstopt. Op een moment woog ik maar 49 kilo meer. Ik lag meer in het ziekenhuis dan thuis, en kon daardoor niet meer voor haar zorgen.”
“Ze deed de hele dag niets anders dan mij pesten”
De dag van de feiten wilde Tack zijn verhuis voorbereiden, dik tegen de zin van zijn partner. “Ze is de hele dag blijven drinken en ze werd altijd maar agressiever. Ze heeft mijn tafellamp en mijn asbak op de grond gegooid. Ze deed de hele dag niets anders dan mij pesten.” Dat gepest begon in de loop van de avond te ontaarden volgens de beschuldigde. “Ze heeft een paar keer een mes uit de keuken in mijn richting gegooid. Ik heb dan snel ook om een mes gelopen. Op een bepaald moment riep ze ‘crève connard’ en heeft ze uitgehaald.”
De beschuldigde, die zelf amper verwondingen opliep, beweert dat hij in een reflex teruggestoken heeft. “Dan denkt ge niet meer, dan reageert ge gewoon. Het instinct om uzelf te verdedigen neemt het dan over. Ik heb gevochten voor mijn leven.” Tack toonde wel spijt voor de dodelijke steekpartij. “Ik heb haar nooit dood gewild. Ik wou gewoon dat ze stopte met mij te pesten. Ik heb enorm veel spijt en berouw. Ik ga er nooit kunnen mee leven dat Suzanne er niet meer is.”
(BELGA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier