“Toen de politie maandag aan de deur stond, wisten we meteen hoe laat het was. We zouden nooit meer ongerust moeten zijn over Franja.” Carine Claeys is een gebroken vrouw. Begin deze week werd haar dochter Franja Vanhoucke (32) dood teruggevonden in een kraakpand in de Sint-Paulusstraat. De moeder van de 11-jarige Luna stierf door een overdosis en moet er al een hele tijd gelegen hebben. “Ze was niet meer herkenbaar. Enkel door haar tatoeage konden ze Franja identificeren.”
Franja Vanhoucke werd maandagmorgen gevonden in een pand dat al enige tijd leeg stond. Ze leefde al lange tijd op straat. Maandagmiddag stond de politie voor de deur van Carine Claeys, de mama van Franja. “Heb ik iets misdaan?”, vroeg Carine de politiemensen nog. ‘Neen, het gaat om je dochter’ kreeg ze meteen te horen. “Ik wist meteen hoe laat het was“, zucht Carine. “De politie had maandagmorgen een anonieme tip gekregen dat er een lijk in het bewuste pand zou liggen. Blijkbaar was Franja niet meer herkenbaar. Ze konden haar herkennen aan haar tatoeage. Via haar ex-man kon ze zo geïdentificeerd worden. Ze moet er dus al even hebben gelegen. Het hoe en waarom, daar hebben we het raden naar. Ik had Franja al enkele weken niet meer gehoord. Het gebeurde wel eens dat we haar een week niet zagen of hoorden maar meestal nooit langer. Toch vreesde ik niet meteen het ergste want ze deed wel meer impulsieve dingen. Met Franja wist je nooit…”
Op straat
Franja kwam een drietal jaar geleden op straat terecht. “Zes jaar geleden huwde ze met iemand van Turkse afkomst”, gaat Carine verder. “Drie jaar geleden kwam een einde aan hun relatie waardoor Franja op straat terecht kwam. Ze sliep geregeld bij mijn moeder maar van zodra ze haar leefloon had gekregen was ze een week vermist. Als haar geld op was dan dook ze weer op. Het toeval wil dat mijn moeder mij maandagmorgen opbelde met de vraag of ik Franja al had gehoord. Ook zij had Franja al een drietal weken niet meer gezien of gehoord. We waren wel ongerust maar toch wisten we dat ze terug kwam. We konden haar op geen enkele manier contacteren, we kenden ook haar vrienden niet, we wisten helemaal niets van haar. We wisten wel dat ze uiteindelijk altijd wel weer opdook. Tot de politie die bewuste middag aan de deur stond. Dan wisten we dat het de laatste keer zou zijn geweest dat we ongerust moesten zijn. Franja was er niet meer…”
Braaf kind
Franja groeide op, samen met haar broer Jimmy, bij haar mama op de Vuurtorenwijk. “Franja was een braaf kind en altijd vrolijk. In de lagere school haalde ze goede punten. Van zodra ze in het middelbaar terecht kwam, begonnen de problemen. Ze leerde slechte vrienden kennen en zo ging de bal aan het rollen”, zegt Carine. “Ik werkte vroeger erg veel. Ik was zelfstandig. Maar ik werkte veel om mijn kinderen alles te bieden wat ze nodig hadden. Ze hadden zeker niets te kort. Misschien ben ik er niet voldoende voor hen geweest… Je gaat jezelf op de duur de schuld gaan geven. Het doet verschrikkelijk veel pijn als je je kind moet afgeven. Een moeder hoeft haar kinderen niet te begraven, eerder omgekeerd. Ik ben een mentaal wrak. Ik leef niet, ik word momenteel geleefd. Er gaat zo veel door je heen… Ik zit met zoveel vragen… Vragen waar misschien nooit een antwoord op zal komen.”
Overdosis drugs
Carine ging samen met haar vriend, Raoul de Poorter, het pand bekijken waar Franja werd gevonden. Het kraakpand in de Sint-Paulusstraat werd ondertussen verzegeld door de politie. “Toen wij daar waren, kwam naast de deur iemand buiten. Die man wist me te vertellen dat de dag voor Franja werd gevonden het huis er naast was leeggehaald door de politie. Het zou om drugsdealers gaan. Had Franja nu contact met hen? We weten nog steeds niet wat er met haar gebeurd is. We weten alleen dat een overdosis drugs haar fataal geworden is. Wie heeft haar die drugs gegeven? Is ze daar later misschien gelegd geweest? Hebben die gasten van naast de deur er iets mee te maken? Allemaal vragen die door je hoofd spoken. Maar Franja, die krijg ik nooit meer terug.”
Dochter Luna
Raoul en Carine zorgen al van bij de geboorte voor de elfjarige dochter van Franja, Luna. “Luna was al van bij haar geboorte veel bij ons. Door de drugs had Franja veel moeite om voor haar te zorgen. We hebben zo dikwijls geprobeerd om Franja te helpen, maar we drongen gewoon niet tot haar door. Zes jaar geleden tekende Franja een document waarmee we Luna definitief bij ons konden laten inwonen. We wilden alleen het beste voor haar. Luna kon onmogelijk op een normale manier in die omgeving opgroeien. We hebben haar echter nooit willen weg nemen. Franja kon op bezoek komen zoveel ze zelf wou. Dat deed ze ook geregeld. We hebben het slechte nieuws over haar mama aan Luna verteld. Ook zij heeft verdriet maar we vangen haar goed op. We vragen ons dikwijls af of we voldoende hebben gedaan om haar te helpen. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat doen. Ik kan je verzekeren… je dochter zien aftakelen door drugs is de hel. Franja was niet meer gelukkig. Ik weet niet of ik de dood van mijn dochter ooit zal kunnen verwerken. Gelukkig heb ik Luna nog. Ze heeft hetzelfde gezicht als haar mama, ze lijken zo goed op elkaar. Ik mis haar verdomd hard. Ik hoop dat anderen die in hetzelfde schuitje zitten als Franja het nodige doen om hen te laten helpen. Want niet alleen zij zijn ongelukkig, ook hun naasten.”
Franja wordt op dinsdag 17 april in intieme kring begraven.
Man aangehouden
Een 30-jarige Oostendenaar zit ondertussen in de cel voor zijn rol in deze zaak. Mike D. werd woensdag door de onderzoeksrechter aangehouden als mogelijke leverancier van de drugs en op verdenking van schuldig verzuim. De Brugse raadkamer heeft zijn aanhouding vrijdagochtend met een maand verlengd. “Mijn cliënt ging ook naar dat kraakpand, maar ontkent dat hij iets met de dood van het slachtoffer te maken heeft”, aldus zijn advocaat Mathieu Langerock.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier