Lucky me! Middenin een werkdag mag ik meer dan twee uur genieten van een zonovergoten terras in Knokke. De reden dat ik daar van een Koninckske zit te nippen, is namelijk een dikke vijftig minuten te laat: Claudio Dell’Anno. Gelukkig heeft hij veel te vertellen. Claudio heeft de keuken van Dell’Anno ingeruild voor die van zijn vaders zaak in Knokke.
„Het is niet de bedoeling dat het even gastronomisch en stijf wordt als in Kortrijk”, zegt hij. Claudio Dell’Anno (25) zoals ik hem een beetje ken: ruim te laat en nood aan een beetje opwarming. Eens de eerste vragen en minuten gepasseerd zijn, komt de jonge chef helemaal op dreef.
Je gaat nu ook in Knokke aan de slag?
(knikt) „In de zaak van mijn pa: Ciccio. De laatste tien jaar is er aan het interieur niets veranderd, dus ik wil dat wat opfrissen, herschilderen, een beetje reorganiseren… Het plan is dat ik het vanaf juni van mijn ouders ga overnemen. Mijn vader is er 67. Hij heeft zijn hele leven keihard gewerkt. Laat hem maar van zijn pensioen genieten. Al zal hij misschien nog eens bijspringen, zo nu en dan: voor de voorbereiding, de mise-en-place…”
Hou je de naam Ciccio of ga je die zaak Dell’Anno II noemen?
„Misschien een combinatie van de twee, in de toekomst, maar nu is die naam geen prioriteit. Prioritair voor mij is: opengaan, mijn keuken kunnen serveren, kunnen koken… Het is niet de bedoeling dat het even gastronomisch en stijf wordt als in Kortrijk. Het mag er iets losser en huiselijker aan toe gaan, zoals in de typische trattoria. Het fornuiske dat er nu staat, wil ik bijvoorbeeld middenin de zaal zetten, zodat iedereen mij kan zien koken.”
Ken je Kristof van La Muse?
„Ja, van elkaar tegen te komen in het uitgaansleven, of omdat ik al eens ging eten in La Sapinière… Kristof is een goeie vriend-kennis. Ik heb Kristof een eerste keer gehoord toen ze al volop bezig waren met het programma. Ik heb hem niet gezegd dat hij er meteen mee moest stoppen. Neen, ik heb hem wat raad proberen te geven en hij doet daarmee wat hij wil. Zoals? De slimste manier om aan zoiets mee te doen én er goed uit te komen, is te maken dat je er als de beste chef uitkomt. Of je nu wint of verliest, focus je altijd op je keuken!”
Al gehoord van het Claudio-syndroom?
„Ja. (cynisch) Blijkbaar heb ik het al zo ver geschopt: tot een syndroom! Toen dat meistje in Limburg (Lucie, red.) uitvaarde tegen haar personeel, had ze – heb ik gelezen – last van het Claudio-syndroom. Ik wil zo’n journalist wel eens meenemen naar enkele van de zaken waar ik vroeger nog gewerkt heb; benieuwd aan wat voor syndroom die chefs gaan lijden!”
(Mico)
Het hele interview, ook over Gaëlle, zijn broer Dario en over New York, in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 7 mei 2010
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier