Christof Godderis uit Moen ging in Guinee het Ebolavirus bestrijden

Redactie KW

Als persverantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen moest Christof Godderis in Guinee drie weken lang informatie geven over het Ebolavirus. Volgens hem een belangrijk gegeven in de bestrijding van de dodelijke ziekte.

Christof Godderis (32) woont samen met zijn vriendin Lien Hooghe en hun zoontje Remi (2) in de Knokkestraat in Moen. Hij is persverantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen (AZG) in Brussel. “Mijn werk bestaat er uit te communiceren over onze acties wereldwijd. Niet alleen over het werk dat we in heel wat landen verrichten, maar ook over de situatie in, zeg maar, vergeten landen zoals Zuid-Soedan. De meeste projecten van AZG worden gestart op basis van de urgentie. Ik denk dan aan hongersnood, na een passage van een tyfoon of bij een aardbeving. In sommige gebieden, bijvoorbeeld Lampedusa waar nogal wat vluchtelingen aan wal komen, hebben we iemand die de toestand constant controleert. Bij nood kunnen we dan onmiddellijk ingrijpen.” Volgens Christof intervenieert AZG overal waar er echte nood is of waar de lokale overheid te kort schiet.

Lokale pers informeren

Een van de actieterreinen is momenteel Guinee, waar men getroffen is door het dodelijke Ebolavirus. Normaal moet Christof zelden het land verlaten voor AZG, maar nu werd hij toch drie weken ter plaatse gestuurd om er te helpen. “Normaal werk ik vanuit Brussel. Omdat men in Guinee ook mensen nodig had om de lokale pers te informeren, mocht ik mijn valiezen pakken. AZG heeft nogal wat expertise in Ebola. Bij de uitbraak van de epidemie hebben we meteen gespecialiseerde hulp gestuurd. Naast medisch personeel waren dat ook psychologen en gezondheidswerkers die aan preventie kunnen doen.”

Om de stroom aan informatie in goede banen te leiden, werd dus de hulp van Christof ingeroepen. “Ik moest de perscontacten ter plaatse optimaliseren. Goede informatie is heel belangrijk in de bestrijding van de ziekte. Ebola verspreidt zich immers niet via de lucht of het water, maar alleen via het lichaamsvocht van een zieke patient. Het is dus zeker belangrijk de mensen te informeren dat ze bij de eerste symptonen van de ziekte gespecialiseerde hulp moeten inroepen en zeker niet meer in contact komen met de patiënt.”

Weeskinderen

Christof vindt het ook schrijnend dat er door de ziekte nogal wat weeskinderen zijn in de getroffen gebieden. “Nogal vaak worden de grootouders ziek. Ze worden verzorgd door hun kinderen, die op hun beurt ook ziek worden. Dan pas ontdekt men dat het om Ebola gaat en we zien nogal vaak dat dan de kleinkinderen alleen achterblijven.”

Het is volgens hem dan ook belangrijk dat men in België aandacht blijft hebben voor de crisis en dat de internationale gemeenschap zich blijft engageren voor de problemen in Guinee. (GV)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier