Albert Hennebel speelt al bijna zeventig jaar accordeon

Redactie KW

‘Hij speelde accordeon, alleen voor ons twee…’ Wat Albert Hennebel (74) uit Vlamertinge betreft, zat Luc Steeno er twee keer naast: hij speelt nog altijd accordeon, al 68 jaar, én hij doet dat telkens voor meer dan twee, voor véél meer: „Ik weet met hoeveel auto’s ik heb gereden in mijn leven – een stuk of twaalf – maar hoeveel accordeons ik heb gehad? Veel, héél veel.”

Als de deur van zijn woning in de Paupersstraat in Vlamertinge opengaat, blijkt Albert Hennebel (74) er piekfijn op te staan: een hemd dat zo lijkt weggeplukt uit de kast van Elvis Presley en een kapsel dat evenzeer van The King – had die nog geleefd – had kunnen zijn. En, niet onbelangrijk in mijn stiel: een vlotte babbel heeft hij ook. Albert, niet Elvis.

Google zegt onder meer het volgende over Albert Hennebel : ‘een monument in de accordeonwereld’, ‘een boegbeeld’…

Dat zijn lovende woorden, niet?

Albert Hennebel: „Da’s zeker dadde. Ik zit er dan ook al vele jaren in. Voor mij is dat eigenlijk al lang geen nieuwtje meer. Hoorde ik vroeger een liedje van mezelf, dan kon ik daar echt van genieten. Mettertijd is dat een gewoonte geworden. Niet dat ik mezelf nu nog zo veel hoor: nergens nog zie je jukeboxen staan en op de radio? Op de vrije radio’s zouden ze er nog eens een durven draaien, maar op de BRT…”

Treedt u nu nog vaak op?
„Maar jaak, gij! Natuurlijk is dat een beetje in periodes, maar nu is het vrij druk zelfs.”

Wat voor publiek zit of staat er dan voor uw neus?
„Tja, de hele joenge zijn dat niet meer natuurlijk. Al durft het wel eens te gebeuren, bijvoorbeeld op een privéfeest, dat er een paar jonge gasten tussen zitten. Dan zie ik ze toch loeren. Omdat ze het graag horen, hé. Maar ja, hoe gaat dat met de jeugd: de een volgt de ander en ze durven dat niet zeggen tegen elkaar, dat ze dat graag horen. Da’s hun instrument niet, hé.”

Nochtans is de accordeon bezig aan een comeback, zou je zo denken?
(knikt) „Dat heeft surtout te maken met Frankrijk. Ik krijg hier elke maand een boek uit Parijs en dat staat altijd vol met jonge gasten. Vergeleken met België draait dat daar formidabel! Die komen ook vaak de grens over, om hier te spelen. In Geluveld bijvoorbeeld komt Eric Bouvelle, dat is de wereldkampioen.”

Hoe wordt iemand wereldkampioen accordeonspelen?
„Ah, dat zijn de uitersten, hé. Aan een WK heb ikzelf nooit deelgenomen, wel aan andere wedstrijden. Ik ben nog kampioen van de Benelux geweest. Hoe lang dat geleden is? Pfft. Ik was toen nog een joenk gastje. Dat was in Jambes, bij Namen ligt dat. Maar wanneer dat was? Ik zou moeten zien naar mijn diploma… (rekent het uit) Dat zal ergens in 1958 of ’59 geweest zijn.”
Maar dat WK: is dat om ter snelst spelen, om ter mooist…
(onderbreekt) „Er zit daar een jury die iedereen beoordeelt en dan is het kwestie van zo weinig mogelijk kemels te schieten.” …

(Mico)

Het uitgebreide interview in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 28 mei 2010

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier