Afscheid van ereburgemeester Daniël Denys

Redactie KW

Zaterdagmorgen heeft Roeselare afscheid genomen van ereburgemeester Daniël Denys. In de Sint-Michielskerk sprak huidig burgemeester Luc Martens lovende woorden over zijn voorganger. Wie niet in de kerk binnen kon, volgde de dienst buiten op een groot scherm.

Vanaf 9 uur konden alle Roeselarenaars een laatste groet brengen aan ereburgemeester Daniël Denys op het stadhuis. De kist werd omringd door het voltallige schepencollege. Ook Yves Leterme kwam zijn medeleven betuigen aan de familie, daarna vertrok de premier naar Langemark-Poelkapelle waar hij de begrafenis bijwoonde van de blauwhelm die omkwam in Libanon. Ondertussen was de Sint-Michielskerk volgelopen voor de begrafenisdienst. Buiten volgden een paar honderd mensen de plechtigheid op een groot scherm. Onder de aanwezigen ondermeer de Vlaamse ministers Geert Bourgeois en Hilde Crevits en de burgemeesters Patrick Moenaert (Brugge), Luc Dehaene (Ieper) en Stefaan Declerck (Kortrijk). “Daniël, je hebt een grote sympathie verworven bij de mensen van de stad”, sprak huidig burgemeester Luc Martens. “Je was een man van het volk. De vele contacten die je met de mensen had, waren de ‘drive’ voor jouw werk. Je had een fundamenteel respect voor de verscheidenheid van meningen. Je deed alles vanuit het idee om goed te doen voor de mensen en de stad. Soms nam je een houding aan die ons deed denken aan de jonge Rodenbach die in gedachten verzonken was.” Na de dienst werd Daniël Denys naar zijn laatste rustplaats in deelgemeente Beveren begeleid. (Vincent Vanhoorne/foto Stefaan Beel)

“Mensen graag zien”
Roos Lagae, de echtgenote van Daniël Denys, schreef een persoonlijk afscheid op het bidprentje:

“Het zag er allemaal heel belovend uit. Je leefde zo graag. Tussen de mensen vertoeven, ze graag zien en helpen, in je tuin werken en eventjes verpozen, dat was voor jou ‘gelukkig zijn’. Dank je ventje, dat je me leerde wat rechtvaardigheid was, dat je me toonde zorg te dragen voor anderen. Met veel wilskracht overwon je die zware operatie. Je was weer vol energie.

En plots valt de wereld stil. Je hebt zoveel moed getoond die laatste weken. Je hield je sterk voor mij. Zo dikwijls zei je: Roosje, wuveke, moeke, we slaan er ons wel door. ‘Liefde’ was de reden van je vechten.

Dit gedwongen afscheid laat een grote leegte na. Ik laat je nooit los. Ons tweetjes voor altijd. Rust nu maar zacht, schatje.”

Roos Lagae

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier