‘Wie wil werken, vindt werk’. Het is één van de zinnen die bij Tuur Viaene uit Izegem bleven plakken. Met een masterdiploma geschiedenis onder de arm trok hij volle goede moed de arbeidsmarkt op. Hij heeft nu zijn relaas neergeschreven in een boek.
`Wat Tuur Viaene uit Izegem beschrijft, doet pijn. De manier waarop een jongvolwassen man, vader van een kind, hoogopgeleid en ten volle bereid om te werken, behandeld wordt door zijn werkgevers en instanties die hem zouden moeten helpen, je wenst het niemand toe. De titel van het boek vat het kernachtig samen: wegwerpmens. De auteur wist afgelopen weekend heel wat aandacht op te roepen voor het theam van interimarbeid.
“Een maartse maandagochtend, een industriepark in Izegem. Een klein jaar nadat hij aan de Gentse universiteit zijn master geschiedenis haalde, fietst Tuur Viaene het terrein van een fabrikant van rust- en ziekenhuismeubels op. `Ik ben een interimmer`, piept Tuur aan de barak waar een paar mannen staan roken. `Ik kom hier laden en lossen.`
Verbijsterende schets
Wegwerpmens vertelt het relaas van een van de honderdduizenden in dit land die geen vast werk vinden en dan maar aankloppen bij een interimkantoor. Van nepvacatures over onbestaande veiligheidsregels en personeelschefs die je op vrijdagnamiddag ontslaan omdat je `de kmo-mentaliteit` mist, tot de onbeschofte behandeling door de VDAB: dit boek is een verbijs-terende schets van de onderkant van de arbeidsmarkt. Waar mensen wegwerpmensen zijn.
Het boek Wegwerpmens, Lief en leed van en interimmer telt 152 pagina’s en is uitgegeven bij EPO.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier