WUK NIEUWS (13) Anne Provoost is te lezen op een grenspaal in Beveren-Kalsijde en werkt aan biografie van de Westhoek

Redactie KW

Elke donderdag bellen we een bekende West-Vlaming op die op dat moment niet in de krant staat en niet op televisie te zien is. Eén vraag: wuk nieuws?

Op zondag 27 april, op Erfgoeddag, werd er op de overgang tussen Cappel en Beveren-Kalsijde een grenspaal geplaatst. De grenspaal is een symbolisch kunstwerk dat kadert in het Interreg-project 300 jaar grens. “Stichting Ons Erfdeel vroeg me een heel eind geleden om een essay te schrijven over hoe het voor mij voelde om op de grens op te groeien. De zin die nu op het kunstwerk staat ‘Als een Schreve op Teer Vel’, werd daaruit ontgonnen.”

“Altijd al ben ik al gefascineerd door woorden. Waar komen ze vandaan en gebruiken we ze zoals ze zijn bedoeld? Ik ben vertrokken vanuit het woord ‘schreve’. Dat is niet voor mij niet hetzelfde als ‘schram’, omdat je bij dat laatste woord aanvoelt dat het een wonde betreft, iets waar bloed aan te pas komt. Een ‘schreve’ is zichtbaar, maar minder pijnlijk, als een oud ‘verwerkt’ verdriet dat je nog steeds bij je draagt. Dat mijn neefje Renaat op deze grens opgroeide en veel te vroeg het leven liet in een fietsongeval heeft alles met die keuze voor de woorden ‘Schreve’ en ‘teer vel’ te maken. Hij was het namelijk die mij op mijn tiende voor het eerst te voet meenam over de Franse grens. Zo stonden we aan de grenspaal met één voet in België en de ander in Frankrijk. Het rook naar iets illegaal en het was spannend. Via het persoonlijke relaas van mijn neef vertel ik over alle veel te jonge jongens die op die grens gevallen zijn, honderden jaren lang, in opeenvolgende veldslagen onder leiding van geschifte machthebbers, denk bijvoorbeeld aan de vele doden bij de Slag aan de Peene. Ik ga aan Alveringem vragen of ze de volledige motivatie ergens online kunnen zetten, zodat mensen weten waarom ik voor die woorden heb gekozen. Bezoek met dat verhaal in het achterhoofd de plek en verstom ook bij het prachtige arduinen werk van de Brugse letterkapster Maud Bekaert.”

Leuven gebeiteld

De Alumnivereniging van Letteren Leuven heeft aan een aantal dichters gevraagd om een werk te schrijven bij een beeldhouwwerk uit het Leuvense stadsbeeld. “Ik kreeg een werk van Herman Dottermans dat in de Kruidtuin staat toegewezen. Ik zag in de massa die hij schiep een opverende vrouw en gaf haar een stem. De voorzitter van het initiatief is Jan Hautekiet. Alle ontstaansgeschiedenissen van de beeldhouwwerken en de ‘reflectie’ zijn gebundeld in een uitgave van het Erasmushuis. Met die publicatie in de hand kan je als lezer via een poëtisch parcours heel wat kunst herontdekken.”

Stijn Streuvels

Het Streuvelshuis, het Lijsternest, krijgt dit jaar een nieuwe invulling. Het blijft in de zomermaanden een museum, maar in de winter zullen er schrijvers resideren. De Brusselse literaire organisatie Passa Porta coördineert alles. “Ik ben als eerste gevraagd om er als eerste te verblijven en zal daar werken aan mijn nieuw essayistisch boek. Ik vertel in zeven hoofdstukken het verhaal van zeven gestorven mensen. Renaat, mijn neef uit ‘Als een Schreve op Teer Vel’, zal het eerste hoofdstuk beslaan. Daarna wijd ik een hoofdstuk aan mijn grootmoeder Anna Vandewalle, en zo ga ik verder, door de regio en door de tijd. Ik ben al jaren met de reconstructie van het verhaal van mijn grootmoeder in de kinderkolonies bezig.”

“Het begon allemaal met de documentaire ‘Verloren land’ die ik in 2009 met Canvas maakte. Net zoals vele andere kinderen uit de frontstreek werd mijn grootmoeder geëvacueerd naar een kinderkolonie in Parijs. Het zou maar voor een paar weken zijn, dachten haar ouders, maar het werd uiteindelijk vier jaar. Getuigen van wat zich in de kinderkolonies afspeelde zijn er niet meer. Ik wil absoluut dat verhaal nog optekenen voor de generatie die de verhalen hierover nog uit eerste hand heeft gehoord, verdwijnt. Ik ging maandag op bezoek bij een achternicht van mijn moeder die al een schat aan brieven en foto’s heeft verzameld en een expo voorbereidt. De rest van de week zal ik zoet met de aanloop naar de grote mars hier op vier mei tegen de Oosterweelverbinding. Mijn man is al tien jaar bezig om te proberen dat project te verbeteren en te zorgen voor doorstroming en gezondheid met een alternatief tracé. Ik kijk uit naar het Streuvelshuis zodat ik wat weg kan van het Antwerpse strijdtoneel.”

www.anneprovoost.be

(CTM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier