Tien jaar hadden ze een drukbeklante bakkerij in Aarsele bij Tielt, toen besloten ze om – een decennium vroeger dan aanvankelijk voorzien – iets anders te gaan doen en naar la douce France te verhuizen. En dat hebben Wim Vandepitte en Veerle Teetaert en hun twee zonen zich nog niet beklaagd.
Wim en Veerle hebben hun roots dan wel in het Ieperse, ze genieten minstens even veel bekendheid vanwege hun voormalige brood- en banketbakkerij in Aarsele. Ze waren nog jong toen ze die zaak 20 jaar geleden opstartten en hun bedoeling toen was om na ongeveer 20 jaar bakken nog iets anders te gaan doen.
Maar die verhuizing is dus al tien jaar eerder gekomen?
Veerle: “Toen we zelf op reis waren in Zuid-Frankrijk in een chambres d’hôtes, kwam het idee dat dat misschien ook iets voor ons zou kunnen zijn. Wim zou de mensen nog altijd kunnen verwennen met zijn broodjes en gebak en ikzelf ben heel sociaal en graag in gezelschap.”
“Maar als we eerst 20 jaar onze bakkerij zouden runnen, dan zouden onze zonen ondertussen tieners geworden zijn. We vreesden dat ze die stap dan niet meer met ons zouden willen zetten. Zonder hen begonnen wij er zelf ook niet aan. Dat stond vast. Dus namen we een groter risico – financieel gezien dan toch – door na 10 jaar al onze bakkerij te verkopen en met het ganse gezin naar Frankrijk te vertrekken. De kinderen waren toen 4 en 5, de ideale leeftijd eigenlijk.”
Daar zal wel een slapeloos nachtje aan vooraf gegaan zijn…
“Zo’n beslissing nemen komt natuurlijk niet vanzelf. Je moet je bloeiende zaak verkopen, je bent pas 30 jaar, hebt twee kleine kinderen (Iben is er nu bijna 18, Nathan is 16, red)… Financieel stonden we nog niet waar we 10 jaar later al zouden gestaan hebben. Je moet er dus wel énkele nachten over slapen, hoor! Je laat je hele hebben en houden achter.”
De beslissing kwam ook als een verrassing bij vrienden en familie?
“De familieleden vonden het zeker niet leuk toen ze van onze beslissing hoorden. Zij hadden ons liever voor altijd in België zien wonen. Maar ze hebben ons nooit willen tegenhouden. Onze vrienden vonden het vooral een groot avontuur. Toen we de zaak te koop zetten, leek er precies een bom te vallen in ons dorp. Natuurlijk verwachtte niemand dat de plaatselijke bakker al na 10 jaar het dorp zou verlaten, en al zeker niet om 1.000 kilometer verder te gaan wonen.”
Hoe is de verhuizing uiteindelijk verlopen?
“We kochten ons huis in 2002, maar we verhuisden uiteindelijk pas in april 2004, na de verkoop van onze bakkerij. In die twee jaren lieten we al heel wat werken uitvoeren door vrienden van ons. In onze verlofperiodes gingen we natuurlijk meehelpen. Toen we in 2004 verhuisden, namen we eerst nog een sabbatjaar, zodat we samen met de kinderen aan de nieuwe situatie konden wennen en om nog alle werken aan en rond het huis af te werken. In 2005 was het huis volledig klaar, en konden we de eerste gasten ontvangen in Maison Mambré, hier in Marsal, in de streek van de Tarn.”
Wenden de jongens snel aan hun nieuwe omgeving?
“Ze hebben zich makkelijk aangepast, al is dat niet. Er moet va nalles in die hoofdjes omgegaan zijn tijdens de eerste weken in die nieuwe Franse school. De grootouders en familie kwamen dikwijls ter sprake, maar na enige tijd wenden ze er ook aan dat ze de familie nog slechts enkele keertjes per jaar zagen. Mochten ze hierin kunnen kiezen, zouden ze die toch wel wat vaker willen zien.”
“Ondertussen zijn het echte tieners, wel meer Fransmannen dan Belgen. Ze hebben wel de dubbele nationaliteit, spreken beide talen even vlot… Het wordt sowieso hun keuze of ze ooit nog naar België terugkeren.”
En jullie?
“Voor onszelf ligt ons leven hier. We zijn hier gelukkig en willen absoluut in de streek van Albi blijven wonen. De streek, het leven en vooral het klimaat zouden we te veel missen. Heimwee hebben we nog niet gehad. Bepaalde mensen ‘missen’ rondom je is iets anders dan heimwee hebben, en dat gemis komt sowieso op bepaalde dagen of periodes in je leven. Maar ook daarmee moet je leren omgaan.”
Komen jullie zelf nog aan ontspanning toe?
“Doordat we zes maanden per jaar erg hard werken in Maison Mambré, hebben we de overige zes maanden opeens veel vrije tijd. Daar moet je ook mee leren omgaan. Na een druk seizoen doet het deugd om weer eens helemaal alleen in je huis te wonen, met je gezin. Wim fietst graag en veel in de winter. Het is ook de periode om onze Franse vrienden eens uit te nodigen of te ontmoeten… En ons dagelijks aperitiefje en een stukje genieten van de dag, het liefst onder een stralende zon, slaan we nooit over!”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier