Elke week van de zomer serveert KW.be je poëzie of proza van de jonge schrijfster Lara Taveirne. Omdat dit het seizoen van de liefde is, ontvouwt zich in elke tekst een nieuwe soort liefde: een gemis, een hunker, een afschuw, een vuurwerk. Wees gulzig bij het luisteren en laat je benevelen.
We liepen met z’n drieën achter elkaar.
Normaal liepen we naast elkaar.
Hand in hand.
Of arm in arm.
Uitzonderlijk haasje-over-springend.
Nu liepen we achter elkaar.
Alle drie met een matras op ons hoofd.
En de weg van de kringloopwinkel naar huis bleek verder dan gedacht.
Totaal uitgeput gooiden we ze thuisgekomen op de kamervloer.
Iemand die niet wist waar we mee bezig waren,
gokte wellicht dat we de Prinses op de erwt zouden ensceneren.
Maar we stapelden ze niet op elkaar.
We bedekten er de plankenvloer mee.
Wij drie, wij voelden zoveel liefde,
dat paste gewoon niet in een eenpersoonsbed
Zelfs een kingsize stond garant voor bekrompenheid.
Leven moesten we. En voelen dat we leefden.
Vandaar dat we met drie leefden in plaats van met twee.
Twee was toegeven. Twee was cliché.
Vrijheid leunde tegen het ontelbare aan.
Heel veel vrouwen en mannen.
En evenveel standjes.
Dat hadden we nodig.
En genoeg matrassen.
Hij bracht een Poolse vrouw mee.
Ik een hele stille jongen
De derde een documentairemaker en een meisje met een bontjasje en hele lange benen.
De documentairemaker had hij eigenlijk liever niet meegebracht maar volgens het meisje waren ze onafscheidelijk.
Liggend op de matrassen dronken en vertelden en rookten en zongen we mee met een lied dat we allemaal kenden.
We lagen met ons hoofd op elkaars schoot.
Toen kwam hij binnen.
Met een spacecake vol kaarsjes.
Die ik mocht uitblazen
omdat ik de jongste was.
En we besloten dat we vandaag allemaal jarig waren.
Officiële verjaardagen dat was echt bekakt.
Lang zouden we leven in de gloria.
Telkens ik het zing
als een van mijn kinderen jarig is
of mijn bomma 85 is geworden
denk ik aan onze gloria
die kamer vol matrassen
die ik eigenhandig met leuke stofjes had overtrokken.
Allemaal zijn ze kotsend boven de wc-pot geëindigd.
Van de slagroom, zeiden ze.
Behalve die stille jongen en ik.
Wij hadden Cent Wafels gegeten.
Na een hele lange stilte heb ik de Scrabble uitgehaald.
We hebben gespeeld.
Op de matrassen.
Ik won. Niet omdat ik zo goed was.
Maar omdat hij een x over had, die hem veel punten kostte.
Toen ik zijn plankje wilde leeggieten,
zag ik dat hij het woord sex had kunnen maken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier