Stijn Decorte in Nederland: “Terug in België eet ik drie keer per week frietjes”

Frederik Jaques
Frederik Jaques Webredacteur

Stijn Decorte – zoon van West-Vlaams gedeputeerde Guido Decorte nota bene – vertrok al snel na zijn studies journalistiek in Gent naar Utrecht, om er nog een aanvullende opleiding te volgen. Hij bleef er meteen ook voorgoed plakken, al schuilt er – en niet eens zo hard verborgen – een eeuwige avonturier in deze Oostduinkerkenaar.

Kort na je studies journalistiek in Gent verhuisde je naar Nederland. Wat heb je met onze noorderburen?

“De aanleiding was een vervolgstudie aan de School voor Journalistiek in Utrecht, waarvoor ik werd uitgenodigd en ik halsoverkop mijn eerste Indiareis onderbrak. Ik koos voor fotojournalistiek en na een stage bij een fotograaf kon ik gauw als freelancer beginnen. Ik werkte toen als verzorgende bij de thuiszorg en ik mocht van de directeur aldaar een fotoboekje maken voor hun jubileum. Met dat boekje in de hand ben ik toen de redacties van tijdschriften langsgegaan en had ik al snel werk. En ging ik ook gauw weer naar India voor een paar maanden. Nu zijn we 15 jaar later en ik heb er nog altijd ‘zin an’.”

Je ging je toeleggen op fotografie en trok daarvoor ook héél ver op reportage. Niet alleen naar Zuid-Amerika, maar ook naar India. Hebben die reizen je leven veranderd en zo ja, op welk vlak?

“Ik werkte in Nederland in opdracht van bladen en die inkomsten investeerde ik vrijwel meteen in mijn reizen. Het is niet zo dat ik per sé heel ver wilde gaan, want dan had het ook Nieuw-Zeeland kunnen worden. Ik voelde me erg tot India aangetrokken, dat kon ik toen nauwelijks uitleggen maar nu al wat beter. India is voor mij een totaalbeleving, iets dat je moet voelen en ruiken. Ik ben nu 9 keer terug geweest en telkens als ik land en de geuren ruik, raakt het iets diep in mij. De hartelijkheid van de Indiërs is enorm, hun gevoel voor humor ook, hun capaciteit om te irriteren trouwens ook. Het is een land van diepe contrasten, op alle mogelijke vlakken. De intensiteit van India kruipt onder je huid en ik kom alleen maar westerlingen tegen, die dat ofwel fantastisch vinden ofwel verschrikkelijk – er lijkt geen tussenweg te zijn.”

Stijn Decorte in Nederland:

“Hoogtepunt was een lange reis op een klassieke Engelse (Royal Enfield) motor, dwars door India. Dan rij je op een zesvaksbaan het ‘ultramoderne’ Mumbai uit en een paar uur later leg je de motor stil en sta je 1.000 jaar terug in de tijd. In een klein dorp met ossenkarren en kleine klingelende tempeltjes, met de ondergaande zon op het groen van de rijsvelden. Dat is indrukwekkend. Onbetaalbaar ook.”

Krijg je in Utrecht regelmatig familie of vrienden op bezoek? En woon je er alleen, met een vriendin, met kameraden?

“Soms krijg ik wel eens Belgisch bezoek over de vloer, ja. Ik woon hier lekker alleen, in een gezellig huisje in een leuke wijk in het centrum van Utrecht. Ik heb eerder wel vier jaar samengewoond, maar dat ging op zeker moment voorbij. Het kan verkeren…”

Stijn Decorte in Nederland:

Je verbleef niet alleen een hele tijd in India, maar ook in Mexico. Welk land ligt je het nauwst aan het hart en waarom?

“India ligt me het nauwst aan het hart. Toch zou ik eerder voor Mexico kiezen om definitief te gaan wonen. Beide landen zijn op vele vlakken erg kleurrijk, hebben een schitterende geschiedenis en zijn topografisch zeer divers. Mexico is minder overweldigend, stukken rustiger en minder bureaucratisch. Ik zou gek worden in India met het papierwerk. Als bezoeker kun je nog lachen om de bizarre regeldrift, maar als je er dagdagelijks mee te maken krijgt is dat toch een ander paar mouwen. Mexico heeft de prachtigste koloniale steden en dorpjes. Ik denk dat het woord ‘charme’ daar is uitgevonden.”

Stijn Decorte in Nederland:

Keer je nog vaak naar je roots in Oostduinkerke terug?

“Ik kom graag naar Oostduinkerke terug. Als ik niet in ‘Verweggistan’ ben, dan is dat in de zomer en met de kerstperiode. Ik heb een fijne band met mijn naaste familie en ik ben en blijf toch een kind van de zee, dus daar ga ik meteen heen. Oh ja, en ik eet drie keer per week moeders frietjes als ik er ben. Hoewel het aan het verbeteren is, blijft Nederland toch mijlenver achter wat dat betreft. Ik eet bijna nooit frieten hier. Jammer.”

Intussen woon je toch al een hele tijd in Nederland, heb je al veel van de Nederlanders overgenomen? Hun taaltje, hun rechttoe-rechtaan-mentaliteit?

“Sommige dingen neem je over, andere niet. Ik ben een beetje een mix van de twee culturen geworden. Het is bijvoorbeeld wel handig om rotonde te zeggen in plaats van rond punt als je aanwijzingen geeft over de route. Mijn moeder vroeg eens aan een ober in een restaurant of ‘het’ pikant was. Ik legde haar uit dat je dat beter over lingerie kan zeggen dan over eten (lacht).”

“Maar als ik vloek, is het altijd in het West-Vlaams en mijn innerlijke monologen zijn ook in mijn eigen dialect.”

Stijn Decorte in Nederland:

“Ik vind het erg prettig dat over het algemeen in Nederland de communicatie vrij open, direct en helder is. Dat creëert een atmosfeer waar ik graag in gedij. In Vlaanderen is het toch wat introverter en wat meer vissen naar wat er nu precies wordt bedoeld. Dat hoor ik ook van andere Vlamingen die hier langer wonen. Dat expressieve en zelfverzekerde wordt mijns inziens in Vlaanderen al te snel verward met arrogantie. Dat vind ik wel jammer. Omgekeerd vinden Nederlanders Belgen erg ‘gezellig’. Met het EK gingen NOS Studio Sport en het halve land voor de Belgen supporteren, omgekeerd ga je dat toch niet zo snel en massaal zien…”

Steekt je ‘Belg-zijn’ daarentegen ook af en toe de kop op in Nederlands gezelschap? Wanneer bijvoorbeeld?

“Het is heel vreemd. Of mensen horen meteen dat ik Belg ben – ze zeggen altijd Belg en nooit Vlaming trouwens – of ze geloven me niet als ik zeg dat het zo is. Heel curieus, presque l’absurdité Belge… Bij de ene gelegenheid kom ik blijkbaar, euh, geassimileerder over dan bij de andere…. Of mijn tongval verschilt van dag tot dag. Dat kan ook.”

Stijn Decorte in Nederland:

Zie je jezelf ooit nog voorgoed naar ons land terugkeren of ben je nu echt wel verankerd in Nederland? Of trek je nog een ander buitenland tegemoet?

“Ik heb het erg naar mijn zin hier en ben wel van plan om hier te blijven. Misschien word ik hier oud, of blijf ik ‘forever young’, for that matter. Ik heb wel ooit eens in mijn studietijd, diep in een Gentse nacht, gezworen om Gent nooit meer te verlaten, dus zo zie je maar.”

Stijn Decorte in Nederland:

“Wat wel opvalt, is het verschil in zorgsysteem tussen Nederland en België. Hier is alles geprivatiseerd, heb je een verplicht eigen risico van 385 euro bovenop de maandpremie van gemiddeld 100 euro en moet je een aparte tandartsverzekering hebben, waar je dan bijvoorbeeld 150 euro per jaar voor betaalt om dan verzekerd te zijn tot 250 euro . Doe mij toch maar het Belgische ziekenfonds dan.”

Je broer Dries is net als jij fotograaf. Vanwaar die gedeelde passie?

“Toen ik een paar jaar bezig was, moedigde ik hem aan om een cursus fotografie te gaan volgen. Intussen is hij heel succesvol als fotograaf en bedient hij West-Vlaanderen vanuit Alveringem. Hij heeft zich intussen gespecialiseerd in kinderfotografie. Driesdecorte.be is een zeker een bezoekje waard!”

(Frederik Jaques)

Stijn’s werk kun je op www.stijndecorte.nl bekijken en de foto’s in de categorie autonoom zijn ook te bestellen via de contactpagina.