In Radio 8000 heeft KW.be elke woensdag een babbel met een West-Vlaamse muzikant, deejay, programmator, producer of groep. Deze week is dat met Chilo ‘Chillow’ Derieuw, producer van exquise hiphop met een internationaal randje.
WIE?
Chilo Derieuw is een hiphop/neosoul producer uit het Kortrijkse. Zijn beats klinken internationaal en vernieuwend, al weet hij ook hoe oldskool boombap tunes uit zijn gear te toveren. Met Jefferson aan zijn zijde ging hij enige tijd terug nog zijn kans bij Westtalent, maar winst in de finale was niet voor hem weggelegd. Intussen pikte StuBru wel het zomerse en erg laidback klinkende ‘We bring it love’ op. Met Jefferson ‘n Chillow haalde hij ook Radio 1 met het nummer ‘Quicksand’. Dat nummer én ook ‘Nightfall’ komt in de crimiserie ‘De Ridder’ op Eén.
WAAROM?
De net genoemde jongerenzender plaatste de single ook op de meest recente compil van ‘Life is music’ en Chillow zelf loste vorige week de videoclip bij ‘Mic Professionals’, de tweede single uit het album van Sensei ‘n Chillow. Voor de opnames van die clip trok hij naar de States, en zoiets verdient toch een woordje uitleg.
1. Maar eerst over die single op de verzamelaar van Studio Brussel. Hoe blij ben je daar mee?
Chilo Derieuw: “Héél erg blij. Het kwam eigenlijk als een totale verrassing toen ze me belden van platenmaatschappij Universal, om te vragen of ze het nummer op de compilatie mochten zetten. Ik had niet gedacht dat een nummer van dit kaliber de radio zou halen én dat StuBru het blijkbaar iets voor een breder publiek zou vinden. Tegelijk blijf ik met beide voeten op de grond: het is niet omdat ons nummer nu op die compil staat, dat er voor mij veel zal veranderen.”
2. Je trok naar de States voor de opnames van de videoclip bij ‘Mic Professionals’. Hoe ging dat allemaal precies in zijn werk?
Chilo Derieuw: “Het was meer dan uitsluitend voor die videoclip: ik heb er ook nog enkele nummers afgewerkt, samen met El Da Sensei van het legendarische Artifacts. Die staan op het album ‘Sensei & Chillow’, intussen de derde plaat in een rij van samenwerkingen met zangers en emcees. De plaat moet nog uitkomen. Maar we hebben er inderdaad ook beelden geschoten voor een clip: in New York en in New Jersey, de thuishaven van El Da Sensei. Het was voor mij een luxe om me door hem en Reap, twee locals, te kunnen laten rondleiden in New York. En zo leerde ik ook nog heel wat andere mensen uit de scene kennen, zoals Shabaam Sahdeeq, El Gant en J Blanc, ook grote namen uit het wereldje. Ik heb zo’n drie weken in de States gelogeerd, samen met de getalenteerde cameraman/graficus Fabrice Parent.”
3. Hoe kom je eigenlijk bij El Da Sensei terecht?
Chilo Derieuw: “Daarvoor moeten we al terug naar 2008, toen ik samen met wat vrienden het label Earquake wilde oprichten. We spraken af dat elke producer een emcee zou zoeken en ik dacht ‘waarom niet even proberen bij wat grote namen uit de Verenigde Staten?’ El Da Sensei was daar één van, en tot mijn eigen verbazing had ik daags nadien al een antwoord op mijn mail. Hij had mijn beats gehoord en wilde er erg graag zijn rhymes overheen brengen. Voor mij was dat super, want Artifacts volgde ik al van toen ik nog op school zat en hun logo’s in de klas zat na te tekenen (grijnst). En nu kon ik er mee samenwerken!”
4. Het album met El Da Sensei kadert in een reeks samenwerkingen en is het derde in de rij. Is de trilogie daarmee rond of ga je nog even door?
Chilo Derieuw: “Mijn oorspronkelijke ambitie was om het bij vier te houden, maar ik heb de smaak nu eigenlijk wel te pakken, dus wie weet volgen er nóg meer (lacht). Eventueel zou John Robinson een collabo kunnen opleveren – hij zingt ook al mee op de single van ‘We bring it live’ en je weet nooit of er een samenwerking met Shabaam Sahdeeq of El Gant in zit, nu ik die toch ken…”
5. Je kunt het natuurlijk ook dichter bij huis gaan zoeken en met een Belgische emcee in zee gaan. Voordeel: meer kans op succes in de eigen achtertuin. Maar met een Amerikaanse grote naam heb je natuurlijk een grotere afzetmarkt. Of is het je daar allemaal niet om te doen?
Chilo Derieuw: “Ik heb eigenlijk nog nooit commercieel zitten denken. Misschien zou het slimmer zijn om dat wél te doen (grijnst), maar ik beleef nu ook mooie tijden. Dat ‘back forwarden’ – muziekbestanden over en weer mailen – daar ben ik geen grote fan van. Ik zit liever met de artiesten zelf in de studio, want dan voél je de vibe ook beter aan. Tenslotte draait het bij mij grotendeels rond positieve vibes, relaties, netwerken en mensen met diezelfde ‘state of mind’ betrekken in de projecten. Zo leren artiesten elkaar kennen en bloeien er automatisch nieuwe dingen. Het gaat helemaal niet over hoe goed je bent. Volgens mij kan dit enkel de basis zijn van een goed eindproduct.”
(Frederik Jaques)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier