Nico Sticker (38), afkomstig uit Lo en Waregem, woonde tot voor kort met Muriel Maebe (34) en hun éénjarig dochtertje Yasmine in Kuala Lumpur, Maleisië. Nu verhuist het gezin naar Sydney, Australië.
Het koppel verhuisde naar Maleisië omdat Muriel er general manager kon worden voor de Aziatische poot van het Antwerpse consultancybedrijf suAzio. Intussen vond ze een nieuwe uitdaging als zelfstandig NLP-coach (neuro language programming, zet mindere levenspatronen om naar constructieve patronen en gewoontes, red) en yoga-instructeur.
Nico zelf werkt bij Epicor, een Amerikaans softwarebedrijf met 150 kantoren wereldwijd. Hij was er lange tijd verantwoordelijk voor marketing en channel operations voor 13 landen in Azië, van Japan tot Nieuw-Zeeland. Sinds juli gaat hij echter opnieuw in de verkoop aan de slag, in Australië.
Na drie jaar sluiten jullie het Maleisische hoofdstuk af. Met welk gevoel?
“Een gevoel van tevredenheid. We hebben veel kunnen reizen en veel verschillende landen en culturen kunnen ontdekken. Er was constant afwisseling van natuur, religie, cultuur, eetgewoonten en mentaliteit. Die mix is soms overweldigend, maar erg verrijkend. We hebben hier vriendschappen opgebouwd, zowel met andere expats van over de hele wereld, als met locals. Velen daarvan zijn ondertussen al weer verhuisd en komen we gegarandeerd weer tegen bij onze toekomstige reizen of in het land waar we verblijven. Op het land zelf zijn we niet verliefd geworden, wel op de mensen die we hier hebben leren kennen.”
“Het eten is hier zalig, overvloedig en goedkoop. Hier vind je alles van ‘street food’ tot klasserestaurants met Europese gerechten en wijnen. Jammer genoeg is er wel een hoge invoertaks op alcohol, wat een simpel landwijntje hier de prijs van een grand cru classé geeft, en is het vleesaanbod beperkt doordat de meerderheid moslim is.”
In welke taal moet je je daar uit de slag trekken?
“Iedereen spreekt hier Engels, uit noodzaak! Zelfs de Chinezen en Indiërs onderling spreken meer dan 20 dialecten, dus heeft iedereen nood aan Engels om zich verstaanbaar te maken. Toch mis ik de rijkdom van ons Vlaams dialect, en zeker mijn geliefd West-Vlaams. Gelukkig hebben we sinds een jaar buren uit de regio van Zwevezele met wie we dan eens ‘normaal’ kunnen praten (lacht). Een ander paar mouwen is het om in Maleisië een afspraak te maken. Niemand komt ooit op tijd, iedereen vindt 2 uur of meer te laat komen zonder te verwittigen niet meer dan normaal.”
Hoe zag jullie woonst in Maleisië er uit?
“We woonden aan de rand van de stad, met een vlotte verbinding naar het centrum en expat-buurten waar we makkelijk konden winkelen en waar er entertainment in overvloed is. Net zoals het gros van de expats wonen wij in een condo, een omheind appartementsblok met meerdere woontorens die gemeenschappelijke faciliteiten zoals security, speelplein, zwembad en tennisplein biedt. Vooral het uitzicht vanop ons terras op de 28ste verdieping zal ons lang bijblijven en zullen we zeker missen.”
Trouwen deden jullie dan weer in Indonesië. Als er al familie en vrienden konden komen, dan zijn die ongetwijfeld ook blijven slapen…
“Al van in het begin van onze relatie beslisten we dat we nooit zouden trouwen, noch voor de kerk, noch voor de wet. Toch wilden we onze liefde en verbintenis voor elkaar op een ceremoniële manier vieren. Op eender welk romantisch strand, enkel voor onszelf, zonder veel toeters en bellen. Daarom heb ik Muriel verrast door haar ‘ten huwelijk’ te vragen tijdens een duiktripje naar Lombok. De drie goeie vrienden die ons vergezelden waren strategisch gekozen: zij waren de getuigen en hadden ook de trouwring en de juwelen voor Muriel én mijn kostuum mee. We zijn getrouwd onder een bloemengewelf, bovenop een bergflank met zicht op de ondergaande zon en Mount Bromo in Bali. We hebben die verbintenis niet laten legaliseren, maar het moment staat in ons hart en geheugen gegrift. Onze ouders hadden begrip voor onze keuze om het erg intiem te houden.”
Het betekent ook dat ze hun kleindochter bitter weinig kunnen vastpakken. Zie je jezelf nog terugkeren naar België?
“We stonden bijna op het punt terug naar huis te vertrekken, tot plots die kans in Australië opdook. We waren daar zelf niet actief naar op zoek, maar gaan die zeker ook niet uit de weg. Voorlopig zijn er geen plannen om definitief terug naar huis te komen. Ondertussen willen we zoveel mogelijk van de wereld zien en onszelf verrijken door zoveel mogelijk te doen en naar iedereen te luisteren die iets te delen heeft.”
“Uiteraard keren we onmiddelijk terug, mochten familiale omstandigheden daartoe aansturen. Het is nu al moeilijk om te leven zonder aanwezigheid van vrienden en familie, en de wetenschap dat onze ouders hun kleindochter niet zien opgroeien. We zijn ons daar erg bewust van, maar zullen niet twijfelen als er plots iemand behoevend wordt of het gemis moeilijker of niet meer kan verdragen.”
Kregen jullie wel eens bezoek van familie of vrienden? Het is niet meteen bij de deur natuurlijk…
“De trip van deur tot deur duurt ongeveer 22 uur, wat maakt dat je al 2 dagen vakantie nodig hebt als reistijd en dus best voor meedere weken komt. Niet iedereen heeft die beschikbare tijd. Bovendien hebben de meeste van onze vrienden en familie jonge kinderen, die je niet zomaar op intercontinentale vluchten meeneemt. Ze zijn niet allemaal zo gek als wij (lacht).”
“Toch hebben we al veel vrienden en familie mogen ontvangen en doen onze ouders een grote inspanning om af en toe langs te komen, wat altijd een heuglijke belevenis is. Bezoek krijgen uit Vlaanderen geeft altijd het gevoel een beetje thuis te zijn, zeker tijdens het nuttigen van al het lekkers dat onze gasten altijd voor ons meebrengen.”
En nu gaan jullie in de buurt van Sydney wonen?
“Mijn werk is gesitueerd in North Sydney, aan de andere kant van de haven dan het iconische Opera House. Het wordt dus iets in die regio, met een snelle en makkelijke verbinding via het openbaar vervoer. In het begin willen we graag dicht bij het centrum wonen om alles te verkennen, maar nadien gaan we waarschijnlijk uitwijken naar de voorsteden, waar we veel meer vierkante meters voor onze dollars zullen krijgen.”
Wat mogen onze lezers zeker niet missen bij een bezoek aan Maleisië?
“Hangt een beetje af van wat ze willen. Mijn advies zou vooral zijn: zorg dat je minstens drie weken het land rond kunt reizen, inclusief de twee staten Serawak en Sabah op het Indonesisch eiland Borneo. Begin bij Kuala Lumpur en ga enkel eten waar de locals gaan. Het lokale eten is erg lekker en spotgoedkoop. Reis dan via de theeplantages in Cameron Highlands langs de westkust naar het noorden tot in Langkaw, met een tussenstop in werelderfgoedstad Penang, en reis dan via de oostkust naar het zuiden. Als je tijd hebt, stop je drie dagen in Taman Negara voor een trektocht door de jungle, in het oudste primaire regenwoud ter wereld, tot in Singapore. Vlieg van daar naar Serawak om rond te trekken door de jungle, Mount Kinubalu te beklimmen en te duiken op Sipadan. Vlieg dan terug van Sabah naar Johor Baru, om uiteindelijk terug te rijden langs de oostkust tot Kuala Lumpur. Het is een garantie op een ongelooflijk afwisselende reis, die je nooit meer zult vergeten.”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier